บอดี้การ์ด

ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าในโลกนี้ จะมีผู้ชายที่หน้าตาดีมากเข้าขั้นเทพบุตรเฉกเช่นผู้ชายที่กำลังยืนประจันหน้ากับฉันในขณะนี้อยู่จริงๆ นึกว่าจะมีแต่บนฟ้าเท่านั้น ทั้งๆ ที่รอบกายของฉันก็เต็มไปด้วยผู้ชายหน้าตาดีทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นอดีตผู้เป็นสามี ที่ล่วงลับไปแล้วหรือเหล่าลูกน้องของตัวเอง 

แต่ผู้ชายคนนี้กลับทำให้ลำคอของฉันแห้งผาก ทำให้ฉันจ้องมองเขาอย่างลืมตัวอยู่เนิ่นนาน เขาหล่อระเบิดระเบ้อได้อย่างน่าทึ่ง จนฉันหาคำมาบรรยายความดูดีนี้ของเขาไม่ได้ เขาดูโดดเด่นจากบรรดาเหล่าลูกน้องสี่ห้าคนที่อยู่รวมกลุ่มอยู่ด้วยทั้งๆ ที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิทเหมือนกัน 

ฉันจ้องมองบุรุษเบื้องหน้าด้วยท่าทางตกตะลึงพึงเพริด ไล่สายตาสำรวจเครื่องหน้าสมบูรณ์แบบด้วยความชื่นชมที่ปิดไม่มิด รูปหน้าสี่เหลี่ยม คางหยักลึก ดวงตาสีนิลเนื้อดีระยิบระยับไร้ความรู้สึกอยู่ใต้ปื้นคิ้วดกดำ จมูกโด่งเชิดแบบผู้ชายที่เหย่อหยิ่งจองหองในตัวเอง ขณะที่ริมฝีปากสีสดนั้นเสมือนแต้มด้วยรอยยิ้มหยันตลอดเวลา 

หล่อเหลือเกิน… ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อมากมายได้ขนาดนี้มาก่อน 

“คุณ ..ผู้หญิงครับ…”