นายตัวเล็ก กับ ยากูซ่าและมาเฟีย ต่อภาค 2 (ลูกแมวตัวโต)

นิยายเรื่องนี้ เป็นแนว

ชายรักชาย

เนื้อหาในเรื่องอาจมีคำไม่สุภาพบางนะค่ะ

โชค เด็กหนุ่ม ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าหวาน ตาโต นิสัยร่าเริง เข้ากับคนง่าย เป็นเพราะโชคเป็นเด็กวัดโตมากับหลวงตาที่คอยสั่งสอนมาตั้งแต่ยังเล็ก โชค เป็นเด็กกำพร้าที่หลวงตาเก็บมาเลี้ยงจากศาลาหน้าวัดเมื่อ 19 ปีก่อน โชคเป็นเด็กที่แตกต่างจากเด็กคนอื่นที่ชอบอยู่กลับหลวงตาตลอดเวลา แม้แต่เวลาที่หลวงตาต้องรักษาญาติโยม ที่มารักษาอาการปวดเหมื่อยต่างๆ รวมถึงอาการโรคต่างๆเกี่ยวกับเส้นและกระดูก จนหลวงตาสอนวิธีการนวดให้กับโชคทุกอย่าง จนตอนนี้โชคสามารถช่วยหลวงตารักษาญาติโยมได้แล้ว แต่เพราะโชคยังต้องเรียนหนังสือ โชคเลยไม่ได้อยู่ที่วัดตลอดเวลาเหมือนเมื่อก่อน โชคจะกลับมาวัด ก็ตอนช่วงที่โชคปิดเทอมเท่านั้น และวัดนี้ก็เป็นวันแรกที่โชคได้กลับมาหลังจากที่ มหาลัยปิดเทอม

“หลวงตาครับ โชคกลับมาแล้วครับ หลวงตา” ผมเดินเข้ามาใกล้ถึงกุฏิหลวงตา อย่างอารมณ์ดี

หยุด!!

“ขึ้นไปไม่ได้ ข้างบนกุฏิมีแขกอยู่ นายต้องรอก่อน” ผมโดนผู้ชายชุดดำสองคนห้ามผมไม่ให้ขึ้นไปบนกุฏิหลวงตา

“เออ...ครับ ขอโทษครับ” ผมเป็นคนไม่ชอบมีปัญหากับใคร อีกอย่างผมก็ไม่ได้รีบอะไรด้วย ผมเลยกะว่าจะเดินไปหา ไอ้ไชยเพื่อนผมซ่ะหน่อย แต่ว่า

“ไอ้โชค มาแล้วหรอวะ หลวงตารอมึงอยู่ขึ้นมาสิวะ ยืนทำหน้ามึนอยู่ได้” ผมเงยหน้าขึ้นไปบนกุฏิก็เห็นไอ้ไชยเพื่อนผมที่จะไปหามัน มันเสือกอยู่บนกุฏิหลวงตาซ่ะงั้นแหละครับ

“คือ คือกู..” ผมไม่รู้จะพูดอะไร เพราะกลัวผู้ชายชุดดำสองคนนี่จะงาบหัวผมเอา

“เจ้าโชคขึ้นมาสิเรา เร็วๆเข้า” เสียงหลวงตาตะโกนเรียกผมแล้วครับ

“ครับหลวงตา” ผมรับปากหลวงตาแล้วรีบขึ้นไปบนกุฏิ

มาสึกิ ผมเป็นหัวหน้าแก๊งยากูซ่าที่ญี่ปุ่น และหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ประเทศไทย ผมเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล ผมขึ้นมารับตำแหน่งจากพ่อผม เมื่อ 15 ปีก่อนหลังจากที่พ่อผมโดนยิงเสียชีวิต และผมก็พึ่งมารับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ประเทศไทยเมื่อ 5 ปีก่อน ง่ายๆ คุณพ่อผมเป็นยากูซ่า คุณตาผมเป็นมาเฟีย ใช่ครับผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น นั้นเอง เมื่อ 5 เดือนที่แล้วผมโดนยิงเข้าที่หัวไหล่ ทำให้ทุกวันนี้ผมมีอาการปวดหลังอย่างทรมาน ยิ่งถ้าอากาศเย็นผมจะปวดมาก คุณแม่ผมเลยให้ผมมาที่นี่ เพราะคุณแม่ผมรู้จักกับหลวงตาท่าน ผมมานั่งรออยู่นาน จนผมเริ่มหงุดหงิดมาก เพราะหลวงตาท่านบอกผมว่า หลวงตาท่านไม่มีแรงจะกดให้เพราะผมเป็นที่เส้นต้องใช้แรงมาก แต่พอดีลูกศิษย์ของหลวงตาจะกลับมาพอดี หลวงตาท่านเลยให้ผมนั่งรอหน่อยเพราะว่าลูกศิษย์ของหลวงตาใกล้จะถึงแล้ว

“สวัสดีครับหลวงตา” ผมได้ยินเสียงก็ค่อยๆหันมาเพราะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พอผมเห็นผมถึงกับค้างทันที แม่งน่ารักเหี้ยๆ

“เป็นไงเหนื่อยหรือเปล่าเจ้าโชคเอาของไปเก็บก่อนไปเดี๋ยวมากดเส้นให้พ่อหนุ่มเขาหน่อย”

“ได้ครับหลวงตา”

(เปลี่ยนจากกดเส้น เป็นพี่กดคนสวยแทนได้ไหม)

ปิโตจัง

ปิโตจัง