"ไหนบอกว่าไม่เมาไง" วิรายาถามอีกคนที่กำลังเดินโซซัดโซเซไปที่รถ
"ก็เมา แต่ไม่มากกก" คนถูกถามตอบเสียงลากยาน พร้อมยื่นกุญแจรถให้คนผมสั้น "เธอขับนะ"
"แหงสิ เมาขนาดนี้" วิรายารับกุญแจมาและพยุงคนเมาไปข้างที่นั่งคนขับ
นึกยังไงถึงกินเพียวแบบนั้นนะ วิรายานึกในใจ
.
.
ณคอนโด
"นอนนี่ก่อนละกันนะคอนโดเธอไกลฉันไปไม่ถูกด้วย" วิรายาที่พยุงร่างอีกคนขึ้นมาพูด พลางวางคนเมาบนเตียงอย่างนุ่มนวล
เธอเกลี่ยผมของคนหน้าหวานอย่างเบามือและถนุถนอม
...ถ้าฉันไม่ไปด้วย
เธอจะถูกผู้ชายบ้ากามที่ไหนลากไปหรือเปล่า วรรณปิยะ...
วิรายาถอนหายใจออกมาเบาๆ
มองหน้าคนที่หลับอยู่อีกครั้ง
พลางนึกในใจ
...ทำไมเธอน่ารักแบบนี้...
วิรายาคิดในใจ
วรรณปิยะที่นอนอยู่บนเตียง
ดูเหมือนจะไม่ได้สติแล้ว
.
.
"ถ้าฉันจะจูบเธอ มันจะเป็นไรไหม" วิรายาพูด
.
.
แต่...
ไม่ ฉันจะไม่หลงกลหัวใจตัวเอง
เธอมันน่ารักเกินไป วรรณปิยะ
วิรายาทะเลาะกับตัวเองในใจ
เธอปล่อยให้กวางนอนต่อ
แล้วเดินไปล้างหน้าล้างตา และเปลี่ยนชุด
คิดทบทวนอีกรอบ
... แต่โอกาสแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆนะ...
เธอกลับมาที่เตียง
จัดแจงให้อีกคนนอนสบายขึ้น
เธอลูบหน้าเนียนนั้นอย่างหลงใหล
"ถ้าฉันจะไม่แค่จูบเธอล่ะ"
สิ้นคำพูดนั้นของวิรายา
เธอก็บรรจงจูบคนที่นอนอยู่อย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน
"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอนี่" คนที่หลับอยู่เมิ่อกี้พูดออกมาเบาๆทำให้วิรายาสะดุ้งทันที
วิรายากำลังจะผะตัวออก
ร่างเล็กคล้องคอเธอไว้ทันที
"ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้เมา ..มาก" ร่างเล็กยิ้มเจ้าเล่ห์
หัวใจของจีน่าแทบจะระเบิดออกข้างนอก
เธออยากจะขย้ำคนตรงหน้านี่จริงๆ
"เธอกำลังจะทำให้ฉันไม่ทน " วิรายาพูด
มือวรรณปิยะที่คล้องอยู่ ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
"เธอไม่จำเป็นต้องทน" วรรณปิยะพูด
วิรายาบรรจงกดจูบลงบนริมฝีปากนั้นอีกครั้ง
คราวนี้หนักหน่วงและเนิ่นนานกว่า
มันออ่นหวานและนุ่มละมุน
วิรายาที่เมื่อครู่นั่งอยุ่ข้สงเตียงเคลื่อนตัวลงมาทาบทับคนตัวเล็ก
เธอลูบผมวรรณปิยะอย่างอ่อนโยน
มองหน้าหวานนั้นอีกครั้ง
เธอหลงใหลมันจริงจัง
คนตัวเล็กคล้องคอคนข้างบนให้มาจูบเธอซ้ำอีกครั้ง
วิรายาโน้มตัวลงมา
ริมฝีปากอิ่มนั้นเผยอรับ แต่ก็โดนอีกคนแกล้ง
แทนที่จะจูบที่ปาก เธอจูบที่ใบหู และที่คอของคนตัวเล็กแทน
"เธอนอนได้แล้วกวาง" วิรายาล้มตัวลงนอนข้างๆวรรณปิยะทันที "เธอเมามาก"
ได้ยินดังนั้น วรรณปิยะก้ขึ้นมาคร่อมตัวอีกคนแทน
เธอไม่ยอมหรอก
"ฉันไม่ได้เมา และฉันรู้ตัวดี" เธอเว้นวรรค "ฉันรู้ตัวดีด้วยว่าฉันชอบเธอ จีน่า
และเราก็รู้สึกไม่ต่างกัน"
เหมือนกับสารภาพความในใจ
วรรณปิยะตั้งใจรอฟังอีกคนอย่างรอคำตอบ
คนที่อยู่ข้างล่างจ้องเข้าไปที่ตาของคนที่คร่อมเธออย่างจริงจัง
เธอชักจะแน่ใจแล้วว่ากวางเอาจรืง
เธอชอบกวาง และแน่นอน เธออยากทำให้กวางเป็นของเธอ
"ชอบออนท็อปหรอ" วิรายสเป็นคนชอบพูดตรงๆตอบ แต่ดันตอบไม่ตรงคำถาม
วิรายาพูดจบเธอก้ขบกัดริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างหมันเขี้ยว
และบรรจงปลดชุดเดรสเกะกะนั้นออกทันที
วรรณปิยะเหลือแต่บรากับแพนตี้ตัวจิ๋วเท่านั้น ในตอนนี้
คนข้างบนไม่รอช้า เข้าไซร้ซอกคอคนข้างล่างอย่างหื่นกระหาย
จากคอเลื่อนลงมาที่เนินอก
เธอปลดกระดุมชุดนอนนั้นออกอย่างรีบร้อนเผยหน้าท้องแบนราบของคนข้างล่าง
และวิรายาไม่ได้ใส่เสื้อในนอน...
"จะทำอะไรก้ทำสิ" วรรณปิยะสะดุ้งเพราะเธอเผลอจ้องมองหน้าอกสวยนั่นนานไปหน่อย
เธอโลมเลียหน้าอกของคนล่างจากซ้ายไปขวาสลับกันไปมา
วิรายาเผยอปากด้วยความเสียว ขยำหัวของคนข้างบนเบาๆ
จิกลงบนตัวอีกคนเมื่อบางครั้งที่คนข้างบนตวัดลิ้นมาโดนยอดสีชมพูนั้นเร็วๆ
และกัดปากของตัวเองเพื่อสกัดกลั้นเสียงที่อาจจะหลุดลอดออกมา
วรรณปิยะใช้ลิ้นเก่งเหลือเกิน...
ยอดอกทั้งสองชูชันขึ้นรับปากอิ่มของวรรณปิยะอย่างต่อเนื่องง
มือของวรรณปิยะก็ลูบไล้อกอีกข้างที่เธอไม่ได้ยุ่งกับมันด้วยปากอย่างรู้หน้าที่
นั่นยิ่งทำให้คนข้างล่างเสียวซ่านอย่างที่สุด
...เธอไปอดอยากมาจากไหน วรรณปิยะ...
ความเสียวซ่านหยุดลง เพราะคนหื่นที่ออนท็อปเมื่อกี้
ฟุบหน้าซบลงบนอกวิรายาไปซะแล้ว
.
.
กวางหลับบนตัวจีน่า
.
วิรายาอมยิ้มกับตัวเอง
เธอลูบหัวกวางเบาๆ แล้วกระชับกอดแน่น
"เธอโดนเอาคืนแน่ ยัยบ๊อง"
แล้วทั้งสองก็เข้าสู่นิทรา
Guest
