วันๆของฮงมารุก็แบบนี้แหละ

เรื่องราวสุดแสนจะวุ่นวายในฮงมารุและเหล่าดาบทั้งหลายนี้

มาสนุกไปพร้อมกันเถอะ!!

บทนำ

"อากาศดีจริงๆเลยนะขอรับ...เหมาะแก่การดื่มชาทานขนมดังโงะซะจริงๆ"

อากาศสุดแสนจะเย็นสบาย

ดวงอาทิตย์ที่ทอแสงมาอย่างอ่อน

เสียงนกที่ส่งเสียงออกมาอย่างไพเราะ

สายลมที่พัดไหวอย่างอ่อนโยน

ใบไม้ที่ไหวตามสายลม~

"เอะ!นั้นมิคาสึกินี้กำลังพักผ่อนอยู่สินะ"

อย่าเข้าไปรบกวนจะดีกว่ามิคาสึกิยิ่งไม่ชอบให้ใครไปรบกวนอยู่

"เฮ!โคกิตสึเนะมารุ"

"เห้ย!!"

ปึก!

"เวรแล้วไงละ"

ทั้งสองเสียงประสานกันโดยไม่รู้ตัวใช่แล้วเพราะเวลานี้คือเวลาน้ำชาของมิคาสึกิใครไปกวนหรือไปขัดเข้าละก็ตายแน่นอน

"โคกิตสึเนะมารุ~"

"อึยฝากด้วยนะโคกี้จางงงเผ่นละจ้าาา"

"หนอยหยุดเลยนะเจ้ากระเรียน"

"อะเอ่อมิคาสึกิข้าขอโทษนะทั้งหมดนี้เจ้าทสึรุวิ่งใส่ข้าเลยโดนเจ้าเข้าข้าขอโทษนะ!"

"หึๆเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าไม่ชอบให้ใครมารบกวนเวลาน้ำชาข้านะ"

"อึย!อ๊ากกกก!ท่านซานิวะช่วยข้าด้วย!"

"ข้าขอโทษนะโคกิตสึเนะมารุ"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"โคกี้เจ้าไปโดนอะไรมานะหัวเจ้าปูดเลยนะ"

"ข้าโดนมิคาสึกิลงโทษมานะครับ"

"หือมิคาสึกินะหรอ"

ในเวลาเดียวกัน

"โอ๊ยๆเจ็บๆข้าไม่ใช่เด็กนะโอ๊ยๆ!"

"โดนแบบนี้มันน้อยไปสำหรับกระเรียนดื้ออย่างเจ้านะหึๆ"

"ม่ายยยยยยยยยนนน!!!"