รักนะครับตัวเล็ก

คุณเคยได้ยินคำนี้กันนะครับว่า"อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลข"ใช่ครับผมก็เชื่ออย่างนั้น

เพราะอะไรนะหรอ...ก็ตอนนี้นะผมกำลังอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นรถทุกคนคงสงสัยว่าเจ้าตัวเล็กนี้เป็นใคร

เอาเป็นว่าเดี๊ยวผมเล่าให้ฟังคร่าวๆก่อนและกัน...

"สวัสดีคะคุณ มีอะไรหรอคะ"

หญิงร่างท้วมเดินมาถามผมด้วยนํ้าเสียงอันอ่อนหวาน

"อะ เอ่อ คือ สวัสดีครับ คือผมอยากอุปการะเด็กคนนั้นนะครับ"

หญิงร่างท้วมมองผมอย่างพินิจพิจารณา

"คุณคงไม่ได้หรอกเด็กไปขายหรอกนะค่ะ"

เธอตอบผมด้วยนํ้าเสียงเยือกเย็น

"จริงๆนะครับถ้าคุณไม่เชื่อนี่คือนามบัตรที่อยู่และที่ทำงานของผม"

"ก็ได้คะ....หนูดิวมานี้หน่อยลูก"

"ฮะ ป้าแย้ม"

"สวัสดีคุณน้าเค้าก่อนสิลูก"

ป้าแย้มเอ่ยกะเด็กน้อย

"สวัสดีฮะคุณน้า..เอ่อ"

"ภฑิน...เรียกฉันว่าฑินก็ได้"

ผมเอ่ยเสียงเรียบนิ่งเจ้าเด็กน้อยแกช่างน่ารักอะอย่างนี้

"สวัสดีฮะคุณน้าฑิน"ร่างเล็กยิ้มให้ผมด้วยความสดใส

"ดิวต่อไปนี้ดิวต้องไปอยู่กับคุณภฑินนะลูก"ป้าแย้มเอ่ยด้วยเสียงสลด

"ฮึกอะไรนะไม่ผมไม่ไปนะฮึกๆๆ"

"ไม่ได้นะหนูดิวหนูต้องไปนะลูกเดี๊ยวหนูค่อยกลับมาเยี่ยมป้าก็ได้ลูก"

"ก็ได้ฮะฮึก"สงสัยคงรักป้าแย้มมากเลยสิถ้าร้องให้นํ้าตาไหลเต็มเลย

"ป้าฝากดูเเลหนูดิวด้วยนะคะคุณ"

"ครับป้าผมจะดูแลเค้าให้ดีๆเลยครับ"