Cute Boy'S

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง พลั๊ก!! ตุ๊บ!!!

เสียงนาฬิกาดังขึ้นในเวลาเช้าตรู่ มือเรียวยาวเอื่อมมือไปปัดนาฬกาปลุกที่ รบกวนเวลานอนอันแสนสบาย ภายใต้ผ้าห่มที่แสนอบอุ่นของเขา ตกลงข้างเตียง

"กี่โมงแล้วเนี้ยยยยย"ร่างบางพยายามลืมตาขึ้นเพื่อ มองนาฬิกาที่ตนได้ควานหาที่ทำตกไปเมื่อสักครู่ เพื่อดูเวลา

"""07:30น.""""

"ห่ะ!!! สายแล้วววว" ร่างบางรีบลุกไปจัดการกับตัวเองด้วยเวลาไม่ถึง 10 นาที

เอี๊ยดด เบรกแนะนำตัวแปป ผมชื่อ แบมแบม กันต์พิมุก ครับ วันนี้สายแค่นี้พอเนอะ (เพื่อ?)

ตึง ตึง ตึง ตึง ร่างบางวิ่งลงบันไดด้วยความรีบ

"เห้ยๆๆ เบาๆมึง บ้านจะพัง" เสียงบ่นของพี่เนียร์ดังขึ้น (อ้อ ผมมีพี่ชายคนนึง ชื่อพี่จูเนียร์คับ)

"ทำไมพี่ไม่ปลุก ผม อ่าาาาาา" ผมพูด ก่อนจะวิ่งไปหยิบแซนวิช ที่วางไว้บนโต๊ะพร้อม

นมหนึ่งกล่องด้วยความรวดเร็ว

"เอ้า จะรู้หรอว่าไม่ตื่น เห็นทุกทีตื่นแต่ไก่โห่ แถมมาปลุกกูอีก ส่วนตอนนี้เลิกบ่น แล้วไปขึ้นรถ"

@ JYP University

ตุบ ผม วางกระเป๋าลงตรงกลางระหว่าง ยูคยอมและยองแจ

"ไงว่ะมึง ทำไมมาสายว่ะวันนี้" ยองแจถามผมด้วยความสงสัย เพระปกติกผมไม่มาสาย

"ตื่นสายดิว่ะ พี่เนียร์ก็ไม่ปลุกด้วย" ผมบ่นอย่างเซ็งๆ

"เออ ช่างเหอะ ตอนนี้ปลุกไอ้ยูคด้วย อาจารย์มาล่ะ"

โป๊กก!!! ผมสะกิดไอ้ยักษ์ที่นั่งข้างๆ ให้ตื่นด้วยสันหนังสืออย่างเบามือ (เบามากแบม)

"ย๊ากกกก แบมกูเจ็บน่ะเฟ้ย" คนขี้เซาอย่างไอ้ยูคยอมลุกขึ้นมาโวยวายผมอย่าเอาเป็นเอาตาย

"เลิกแหกปากได้ล่ะ เดะโดนอาจารย์ด่าหรอกมึง" ผมพูดด้วยสีหน้าเหวียงๆ เซ็งๆ

พักเที่ยง

Rrrrrrr Rrrrrr

...P'Nior...

"โหล ว่าไงพี่เนียร์"

"แบมมึงพาเพื่อนมาร้านข้าวหน้ามอด้วนน่ะเดะกูเลี้ยง ตึ๊ด!!" พี่เนียร์พูดแล้ววางสายไป

"มึง พี่เนียร์เลี้ยงข้าวว่ะ ไปป่ะ" ผมหันมาถามยูคยอมและยองแจ

"เรื่องนี้ต้องถามพวกกูอีกหรอว่ะแบม" ไอ้ยูคยอมพูดยิ้มๆ หันไปมองยองแจ แล้วพูดพร้อมกันว่า

"ไปสิครับรอเชี้ยไรรรร" เรื่องยังงี้สามัคคีกันดีเหลือเกิ๊นนน

"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามากี่คนค่ะ" พนักงานหน้าตาน่ารักถามเมื่อเห็นผมเดินเข้าร้านมา

"ตอนนี้ไม่รูว่ากี่คน แต่อนาคต มีเราสองคนแน่นอนครับ 5555 " ยูคยอมหันไปหัวเราะกับยองแจ อยู่สองคน ส่วนพนักงานหรอครับเขินแทบจะมุดดินหนีล่ะครับ ก็นอกจากสองคนนี้มันจะเกรียน(มาก)แล้ว มันยังมีหน้าตาที่ดี(มาก)ระดับนึงด้วยเนี้ยสิ

"อ๋อ พี่นัดไว้ครับ พวกมึงไม่เกรียนชาวบ้านเขาสักวัน จะตายไหมว่ะ" ผมบอกพนักงานเสร็จ แล้วหันไปจิกสองคนนั้นหนึ่งที

"งั้นเชิญทางนี้ค่ะ" พนักงานพูดขึ้นพร้อมเดินนำทางไป

"หวัดดีคับ พี่แจ็ค พี่บี พี่มาร์ค" ผมทักทายเพื่อนพี่จูเนียร์เสร็จ แล้วนั่งลง

"หวัดดีค๊าบบบบ พี่ๆทุกคน" ยูคยอม และยองแจยกมือไหว้รุ่นพี่แบบเกรียนๆ

"ไหว้แบบนี้ไม่ต้องก็ได้มั้ง" เสียงแจ็คสันดังขึ้นเมื่อเห็นท่าไหว้ของน้องๆ

"ก็ติดพี่มาเยอะหนิค๊าบบบ" ยองแจ หลบฟ่ามืออรหันของแจ็คสันได้เฉียดฉิวหลังจากที่พูดจบ

"เออแบม กูไม่มีเรียนบ่าย กูไปเที่ยวน่ะ อาจมารับช้า" พี่เนียร์พูดพร้อมม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปาก

"อ้อ ได้ๆ แต่อย่าช้ามากน่ะร้อน" ผมเงยหน้าตอบพี่เนียร์ แล้วก็ก้มลงจัดการอาหารตรงหน้าต่อ

"สบายจังโว้ยยยย อาจารย์ยกคลาสเนี้ย" ยูคยอมทำสีหน้าดีใจเหมือนหมาได้ขนม

"เออ แล้วพวกมึงไปไหนกันไหมว่ะ" ผมถามยูคกับแจ ก็มันเหลือเวลาอีกเยอะกว่าพี่เนียร์จะมารับ

"ไม่รู้ดิว่ะ อยากนอนตากแอร์ยุบ้านสบายๆ เนอะ ไอ้แจ"

"ช่าย ช่วงนี้ร้อนชิบหาย ไปตากแอร์เย็นๆดีกว่า"

"เออ งั้นเด๋วกูโทบอกให้พี่เนียร์มารับล่ะ บายพวกมึง" ผมบอกพวกมันสองคนพร้อมกับกดโทสัพโทหาพี่เนียร์

ตืดด ตืดด ตื..

"โหลไงมึงงงง" เสียงพี่เนียร์ยานขนาดนี้ เมาแน่ๆ

"มารับหน่อยไม่มีเรียน"

"เอออออ เด๋วไปร๊าบบบบบ" เสียงนี้ ลากพื้นได้คงลากไปแล้ว

ปี๊น ปี๊น

รถสปอร์ต สีแดง ปีบแตรใส่แบมแบม พร้อมรถกระจกลง

เผยให้เห็นใบหน้าที่เรียวได้รูป ผิวขาวอมชมพู คิวหนา จมูกโด่งเป็นสั่น พร้อมริมฝีปากสีชมพูอ่อนรับกับใบหน้าได้อย่างลงตัว จะเป็นใครไม่ได้ นอกจาก...พี่มาร์ค??

"จะยืนอีกนานไหมไหนบอกร้อน รีบขึ้นรถสิ" มาร์ค ผู้ชายที่มีดีกรีความหล่อ หน้านิ่งและ..ปากร้าย

"เอ่อ..ครับ"

Red Club

"พี่พาผมมาที่นี้ทำไมอ่ะ" ผมถามเมื่อเห็น พี่มาร์คขับรถเข้ามาในผับ ซึ่งพี่มาร์คก็เป็นเจ้าของมันนั้นแหล่ะคับ จะรวยไหนนนนนน

"ถามอะไรหนักหนาเนี้ยห่ะ!! ไอ้เนียร์ให้พามา พอใจยัง แล้วก็ลงไปได้ล่ะ" มาร์ค ตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ น้ำเสียงดูหงุดหงิดเล็กน้อย (มั้ง)

"เอ่อ แล้วพี่เนียร์อยู่ตรงไหนครับ" ผมถามเมื่อไม่รู้จะเดินไปทางไหน ฏ้คนไม่เคยมาอ่ะ

( -*-) ชิ้งงงงง  พี่มาร์คส่งสายตาพิฆาตให้ผม

"วุ๊ยย วุ่นวายจิงโว้ยยย ตามมา!!!" พูดเสร็จพี่มาร์คก็เดินนำหน้าไปโซน VIP

"ว๊าวววว หุ่นน่ากดจังโว้ย ไปต่อกับพี่ไหมน้อง" พวกวันรุ่นจำนวนนึงเดินมาหาผม พร้อมกับลวนลามจับนู้น ลูบนี้

"ปะ ปล่อยน่ะ พะ พี่มาร์ค!!" ผมเรียกพี่มาร์ค ด้วยความกลัว

"อะไรอีก!!!" พี่มาร์คหันหลังกลับมาหาผม พร้อมกลับยืนนิ่ง

"ชะ ช่วยผมด้วย" ผมขอความช่วยเหลืออีกที ช่วยผมเถอะขอร้อง ผมกลัว

MARK

"พะ พี่มาร์ค!!" เสียงเล็ก ได้เรียกชื่อเขาอีกรอบ

"อะไรอีก!!!" โว้ยย นี้ถ้าไม่ใช่น้องไอ้เนียร์ นี้กะทืบล่ะน่ะ ผู้ชายอะไรหน้ายังกับผู้หญิง ตัวก็เล็ก ทำตัวนุ่มนิ่ม (อยากกระทืบลงเตียงใช่ไหมค่ะมาร์ค) และไอ้เชี้ยเนียร์ก็หวงชิบหาย เห็นมันคุยกะน้องยังงั้น มันรักน้องมันมากนะคร๊าบบบบ มาร์คคิดในใจ แต่พอหันหลังกลับไป ก็พบว่าร่างเล็กกำลังโดนผู้ชายกลุ่มนึงพยายามลวนลาม เด็กหน้าหวานๆ ร่างเล็กๆ ราวกับผู้หญิง จนทำให้ผู้ชายอยากจะกดลงเตียง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น อ่านไม่ผิดหรอกคับ ผม..คือนึงในนั้น

"ชะ ช่วยผมด้วย" ตอนนี้ตากลมโตของคนตรงหน้าผมเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้า

"เห้ย!!! ทำไรว่ะ" ผม รีบเดินเข้าไปดึงร่างเล็กมาหลบหลังตัวเอง มือเรียวบางจับที่ชายเสื้อของผมและผมก็สัมผัสมันได้ว่า คนตัวเล็กยืนสั่นเป็นลูกแมวตกน้ำอยู่ข้างหลัง

"มึงเป็นใคร เสือกไรว่ะ" หนึ่งในกลุ่มคนที่ลวนลามตะโกน

"เป็นเจ้าของที่นี้ครับ แล้วพวกคุณก็ไสหัวออกไปจากร้านผมด้วยคับ หรือจะให้เรียกตำรวจ" ที่จิงผมไม่ได้ใจเย็นขนาดนี้หรอกน่ะคับ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ผมไม่อยากมีเรื่อง

แล้วผมห่วงเด็กที่ยืนสั่นข้างหลังผมนี้แหล่ะคับ ไม่งั้นได้ต่อยแหลกแน่

"ชิส์!! พวกเรากลับโว้ย ไปต่อที่อื่นกัน แถวนี้หมาดุว่ะ"

"ไม่ต้องกลัวน่ะมันไปแล้ว" พอผมปลอบ แล้วเอามือลูบหัวสักหน่อย คนตัวเล็กก็น้ำตาแตกเรยคับ แล้วผมต้องโดนพี่มันฆ่าไหม เห็นไอ้เนียร์หน้าหวานๆแบบนั้น โหดน่ะคับ

"แงงงงงงง พี่มาร์ค" คนตัวเล็กกอดผมแล้วร้องไห้หนักเรยคับทีนี้

"ไม่ร้องๆ เด๋วพาไปหาไอ้เนียร์" ผมพูดเสร็จก็เช็ดน้ำตาให้เด็กตรงหน้า พร้อมกับจูงมือเดินไปที่ห้องที่เพื่อนผมอยู่พร้อมกัน

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

V

V

V

V

V

V

นิยายเรื่องแรกของไรท์ อาจจะติดขัดนิดหน่อย

ติชมได้น่ะค่ะ รักคนอ่าน จุ๊ปปป