รักหมดใจยัยราชินีน้ำแข็ง❄️

เรื่องนี้เป็นนิยายที่ไรท์ตัดสินใจแต่งเป็นเรื่องแรกค่ะ มือสมัครเล่น😅

เอาตัวอย่างมาซักเล็กน้อย... ช่วยเป็นกำลังใจ เม้นติชมได้ตามสบายเลยนะคะ ไม่โกรธๆ จะได้ปรับปรุงค่ะ เลิฟๆรีททู้กกกกกคนเลย😘💋

รักหมดใจยัยราชินีน้ำแข็ง❄️

เมื่อหนุ่มตาสีมรกตเจ้าสำราญเสน่ห์เหลือร้ายมาปิ้งสาวสยามเมืองยิ้มที่มีรอยยิ้มดั่งทองคำ(ยิ้มรายปี😑)

ตัวอย่างมาฝาก น้ำจิ้มๆโน้ะ...

"มานี่เลยคุณ มาคุยกันให้รู้เรื่อง..." เขาฉุดมือเธอไปตามทางเดินข้างหอสมุดของมหาวิทยาลัย แต่ช่วงตัวที่ต่างกันมากทำให้เธอต้องสับเท้ารัวๆจนแถ้บจะวิ่ง ในขณะที่เขาก้าวยาวๆด้วยความเคยชิน

"เรื่องอะไร?" คิ้วที่เรียงตัวอย่างสวยงามเลิกขึ้นสูงด้วยความสงสัย ไอ้ฝรั่งนี่ท่าจะไม่สมประกอบ

"ก็ผมนัดคุณมาหาข้อมูลทำวิจัยนะ ไม่ได้ให้คุณมานั่งอ่อยผู้ชายเล่น..." เสียงดังกังวาลของร่างสูงใหญ่บ่งบอกชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจอย่างมาก

"ฉันเนี่ยนะ นั่งอ่อยผู้ชาย?" คิ้วของเธอเริ่มขยับมาเชื่อมหากันเรื่อยๆ นี่ฉันนั่งอ่อยตอนไหนวะ ในเมื่อมีคนมาถามหาหนังสือที่ฉันกำลังอ่านอยู่ก็ตอบไปตรงๆไง

"ก็ใช่สิ ไม่งั้นไอ้เจ๋อเมื่อกี้จะมาคุยกับคุณทำไม?" มือเขาเลื่อนจากการจับข้อมือมาบีบที่ต้นแขนเธอแทนจนเธอต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

"อ๋อ แค่ฉันตอบผู้ชายที่จะมายืมหนังสือต่อจากฉันนี่ถือว่าฉันอ่อยผู้ชายงั้นหรอ? งั้นฉันคงอ่อยคนไปทั่วแล้วล่ะ" เสียงที่ตอบกลับนิ่งจนเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร จนทำในเขาน้อยใจ

"นี่คุณหาว่าผมเพ้อเจ้องั้นหรอ?" ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำพูดแทงใจดำอย่างจัง

"ก็แล้วแต่จะคิดนะ แต่ทางที่ดีฉันว่าคุณน่าจะเอาเวลาที่มายุ่งวุ่นวายกับฉัน ไปบริหารเสน่ห์กับสาวๆพวกนั้นมากกว่านะ" เธอบุ้ยปากไปทางม้านั่งที่มีกลุ่มสาวๆสุดฮ็อทหุ่นขยี้ใจ ที่ส่งสายตามองเขาอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มหันมองพวกเธอก็ส่งไม้ส่งมือส่งสายตาส่งจูบมาให้อย่างเชิญชวน แต่เขากลับเบินหน้าหนีไปหาเรื่องสาวร่างบางข้างกายอย่างไม่ใยดี

"นี่คุณไล่ผมอีกแล้วนะ ซักวันถ้าไม่มีผมมากวนใจแล้วคุณจะรู้สึก ฮึ้ย..." หนุ่มฝรั่งสูงโย่งกอดอกสะบัดหน้าใส่สาวเอเชียร่างบางตรงหน้าอย่างมีจริตจะกร่านราวกับสตรี

"ฉันจะนับวันรอเลยล่ะ ขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆล้ะกัน" สาวร่างบางยืนกอดอกทอดสายตาที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกตอบกลับไปแล้วหมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทั้งๆที่ในใจนึกตลกการกระทำของฝรั่งตัวโต แต่ใจนั้นมีน้อยเกิ้นนนนน

"นั่นคุณจะไปไหนน่ะ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ คุณ..." ยังไม่ทันได้เข้าเรื่องคุยกันยัยแม่มดภูเขาน้ำแข็งก็เดินหนีเขาอีกแล้ว เป็นผู้หญิงที่เอาใจยากเสียจริง ชายหนุ่มคิดในใจในขณะที่ขายาวๆก้าวไปก่อนที่สมองจะสั่งการเสียอีก

อิมเมจก็มา...เลือกเป็นการ์ตูนเพราะคนจริงๆหาที่โดนใจไรท์ยังไม่เจอค่ะ เอาเป็นการ์ตูนล้ะกันเนอะ😘(ภาพประกอบในจินตนาการของไรท์ล้วนๆนะคะ ขอหยิบยืมมาเพิ่มความฟินนิดนึงโน้ะ❤️)

"อย่ามาเรียกร้องความสนใจจากฉัน เพราะมันเสียเวลาในชีวิตคุณเปล่าๆ" ราชินีน้ำแข็งคือฉายาที่คนทั่วๆไปตั้งให้ฉัน แต่ก็นะจะว่าอะไรฉันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะฉันมาที่นี่เพื่อหาความรู้ไม่ได้มาเพื่อให้ใครมาสนใจ(หาผัวนั่นล่ะ ถ้าพูดกันตรงๆ😑) เพราะฉะนั้นจะรูปหล่อ พ่อรวย มาจากไหนก็ช่าง อย่าล้ำเส้นฉันก็พอ : กลอยได้กล่าวไว้...ถามว่าใครคือกลอย ก็ฉันนี่ไงกลอย😏

"ถ้าคิดว่าพูดแบบนี้แล้วผมจะถอยง่ายๆ คุณคิดผิดแล้วล่ะสาวน้อย" หนุ่มป๊อปในมหาวิทยาลัยมีไม่มากและหนึ่งในนั้นก็ผมนี่ล่ะ เพราะหน้าตาผมจัดได้ว่าขั้นเทพ ฐานะก็เลิศ อารมณ์ดีเข้ากับคนง่าย ผู้หญิงทุกคนอยากรู้จักสนิทสนมเป็นการส่วนตัวกับผมทั้งนั้น ยกเว้นแม่สาวเอเชียคนนี้...รู้สึกถึงแรงดูดบางอย่างที่ทำให้ผมต้องเข้าหาเธอตลอด แม้จะถูกคำพูดของเธอทิ้มแทงจนเจ็บปวดก็ยังทน😔 : ผมไดม่อน ผู้ชายสุดป๊อปที่ถูกเธอเมิน🙁

ฝากติดตามผลงานของเค้าด้วยนะ จะทยอยอัปลงให้เรื่อยนะ แต่งไปอัพไปเนอะ☺️   ติชมได้นะไม่โกรธๆ😊😘