เล่ห์หัวใจจอมบัญชา (รีไรท์)

ตอนนี้ นิยายเรื่อง 'เล่ห์หัวใจจอมบัญชา' มีวางขายที่ Meb-Market แล้วนะคะ ตามลิ้งค์นี้

https://www.mebmarket.com/ebook-35443-%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B9%8C%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%83%E0%B8%88%E0%B8%88%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8A%E0%B8%B2

หรือ เซิร์ทหาคำว่า เล่ห์หัวใจจอมบัญชา ที่แอพพลิเคชั่น Meb ได้เลยค่ะ

โปรย

“บอกพี่มา...มีเหตุผลอะไร ถึงได้ไปนั่งกินข้าวในโรงแรมกับไอ้หน้าอ่อนนั่นสองต่อสองค่ำๆ มืดๆ แบบนี้”

พอถึงห้องนอนปุ๊บ...อาร์มานโดก็ไม่รีรอที่จะแจกคำถามเด็ดที่ตนเองอยากรู้นักหนาใส่หญิงสาวทันที ชายหนุ่มถอดเสื้อสูทเขวี้ยงไปยังมุมห้อง มือหน้ายกขึ้นเสยผมจนยับยุ่งเป็นการระบายอารมณ์ และอาการแบบนั้นของเขาทำให้สาวน้อยไม่รู้ว่าควรจะพูดและทำอย่างไรดี

“เอ่อ...คือ...เอ่อ...”

อณิมาได้แต่อึกอัก เมื่อเห็นสายแต่เรืองรองกรุ่นโกรธของชายหนุ่มที่ส่งมายังตนเอง เขาจ้องเขม็งราวจะกินเลือดกินเนื้อ ใบหน้าหรือก็แดงก่ำแสดงให้รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์โกรธระดับที่สามารถฆ่าคนได้ ใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว

“อย่ามาทำเป็นอึกอัก บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ว่ามีเหตุผลอะไร แล้วที่บอกให้พี่พิสูจน์ตัวเองตั้งสามเดือน ทั้งที่ตกลงกันแล้ว แต่ตัวเองกลับเข้าโรงแรมกับผู้ชายคนอื่นหน้าตาเฉย แถมยังปล่อยให้มันจับมือถือแขนอย่างหน้าไม่อาย เราทำไปเพื่ออะไร บอกพี่มา!”

เสียงทุ้มถามดังจนเกือบจะกลายเป็นตะคอก ด้วยอารมณ์โมโหและหึงหวงจนหน้ามืดตามัว อยากจะจับไหล่เล็กมาเขย่าให้สาสมกับที่เธอกล้าทำให้เขาหึงหวงจนแทบคลั่งแบบนี้ ชายหนุ่มมองไม่เห็นความจำเป็นหรือเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อได้ฟังคำถามอณิมาถึงกับเบิกตากว้างก่อนจะตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้แก่วาจาเผ็ดร้อนนั้นเหมือนกัน

“พี่วินพูดดีๆ นะคะ เอยแค่ไปทานข้าวในร้านอาหารที่โรงแรม ไม่ได้เข้าโรงแรมอย่างที่พี่วินว่า อย่าเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่น เอยบอกว่าไปทานข้าวก็คือทานข้าวแค่นั้นจริงๆ ไม่ได้ไปต่อเหมือนที่พี่วินชอบทำ อย่าเอาเอยไปเปรียบเทียบกับผู้หญิงของพี่วิน!”

หญิงสาวตอบกลับไปด้วยอารมณ์โมโหไม่แพ้กัน เมื่อเขาใช้ถ้อยคำเจ็บแสบกับเธอนัก เธอก็จะตอกกลับให้หน้าหงายเลยคอยดู เห็นเธอนิ่งๆ เงียบๆ เรียบร้อย อย่าคิดว่าจะมารังแกกันได้ง่ายๆ

“จะไปทำอะไรมันก็เหมือนกัน มันคือโรงแรม คนอื่นที่เขาไม่รู้ ใครๆ ก็คิดแบบนี้ทั้งนั้น ให้พี่หยุด แล้วตัวเองล่ะ กลับไปทำหน้าระรื่นกับผู้ชายอื่น มันสมควรแล้วเหรอ!”

อาร์มานโดยิ่งโมโหหนักเมื่อคนตัวเล็กไม่มีท่าทีว่าจะเกรงกลัวกับความผิดที่ทำลงไป ความผิดที่ทำให้เข้าโมโหหึงเป็นบ้าเป็นหลังอย่างในตอนนี้

“พี่วินอยากจะคิดยังไงก็เรื่องของพี่วิน แต่เอยบอกไว้ก่อนนะคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่วินไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับเอย”

หญิงสาวเถียงกลับไปโดยที่ไม่คิดว่าภัยกำลังจะมาถึงตัวอีกในไม่ช้า เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มที่อ่อนโยนและแสนดีกับเธอมาตลอดจะกล้าทำอะไรหักหาญน้ำใจเธอ

“ไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างนั้นเหรอ แล้วที่ห้ามพี่ไม่ให้มีคนอื่น ห้ามไม่ให้ใครมาเกาะแกะมันหมายความว่ายังไง ให้พี่พิสูจน์ตัวเอง แต่น้องเอยกลับทำแบบนี้ พี่คงไม่รอถึงเวลานั้นแล้วละ แสดงสิทธิ์ตอนนี้เลยก็แล้วกัน!”

ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ^^

ด้วยรักจากใจ...นลินธารา