ฉันมันก็แค่เด็ก ม.หก ที่เรียนไปวันๆ
หน้าตาก็โคตรธรรมดา (อันนี้คิดเอง ความจริงฉัน
อาจจะสวยมากสวยสุดสวยเว่อร์ก็ได้นะ)
ที่สำคัญ "จน" แล้วก็ไม่ได้หมั่นสร้างความดีหรือเป็น
กุลสตรีเท่าไหร่ซะด้วย แต่จู่ๆท่านแม่ก็ประทานรางวัล
เฮ้ย น่าจะเรียกบทลงทัณฑ์ ซะมากกว่าล่ะมั้ง?
เป็น ผู้ชายตัวเป็นๆหล่อมากรวยมากปากหวาน ครบสูตร
พระเอกนิยายขายดีลงมาให้ บอกว่าเป็นลูกชายเพื่อนพ่อ
ฝากให้ฉันดูแลเทคแคร์เขาด้วยชีวีตและจิตใจ
แล้วก็ไม่ว่าอะไรนะจ้ะถ้าจะ "ท้องในวัยเรียน" ตายแล้วคะ
บัดสีบัดเถลิงงงง แต่ให้โรบิ้นบินได้เหอะ ตาบ้านี่ก็ทำเหมือนว่า
นั่นเป็นความคิดที่ดี ...! บ้าจริงพี่ชาย ใครก็ได้ช่วยทำให้เขา
เลิกหวานใส่ฉันดั่งรักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนที่เถอะ
คำเตือน : เรื่องนี้ที่จริงเศร้านะแต่ไม่แสดงออก
คำเตือนที่ร้ายแรงกว่า : พระเอกเรื่องนี้หื่นไม่มาก น่ารักไม่น้อย แต่เผลอไม่ได้ (อ้าวงงดิ)
Guest
