หน้ากากหัวใจ

“พัทมาเล่นกัน”เด็กหญิงตะโกนมาแต่ไกล

“แม่ขา พี่แพทมาแล้ว พัทขอออกไปเล่นกับพี่แพทนะคะ”เด็กหญิงคุยกับแม่ของเขา

“ได้จ้ะ”แม่เขาอนุญาต“แต่อย่ากลับเย็นนักนะ”

“จ้ะ”เด็กหญิงตอบรับ แล้วก็วิ่งออกไปหาเด็กหญิงอีกคนทันที

เด็กหญิงทั้งสองเจอกันระหว่างทาง แล้วจูงมือกันจะไปเล่นที่สวนหลังบ้าน แต่ก่อนที่จะไปเด็กหญิงที่ชื่อว่า‘พัท’ก็โดนใครคนหนึ่งดึงผมเอาไว้ คนดึงก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นพี่ชายของเด็กหญิงที่ชื่อว่า'พีท’นั่นเอง

“พี่พีท ปล่อยผมน้องพัทนะ”แพทสั่ง

“เราเป็นใครมาสั่งพี่ คนโดนเขาไม่เห็นพูดอะไรสักคำ จะเดือดร้อนแทนเขาทำไม”เด็กชายดูก้าวร้าวพูดเชิงประชดประชัน

“ที่พัทไม่พูดเพราะพี่พีทไม่เคยฟังเลยต่างหาก พัทพูดกี่ทีพี่พีทก็ยังแกล้งอยู่เหมือนเดิม”น้องสาวพูดตามความจริง

คนโดนแกล้งยังคงเงียบอยู่ท่ามกลางการทะเลาะกันระหว่าสองพี่น้อง

“เจ็บแค่เนี่ย มันไม่ตายหรอก”เด็กชายดึงผมของเด็กหญิงแรงๆก่อนที่จะทิ้งผมและเดินหายไป

“พัทไม่เป็นไรนะ”แพทถามด้วยความเป็นห่วง “พี่พีทนี่ก็อะไรของเขาก็ไม่รู้ เมื่อไหร่จะเลิกคิดว่าทุกอย่างเป็นความผิดของพัทก็ไม่รู้”

บ้านเก่าของพ่อและแม่พัทถูไฟไหม้พ่อของพีทและแพทเป็นเพื่อนเก่าของพ่อและแม่พัทจึงให้พ่อและแม่พัทมาอยู่ที่บ้านหลังเล็ก หลังจากนั้นไม่นานพ่อพัทก็ตายโดยที่ตอนนั้นแม่พัทท้องพัทอยู่ ต่อมาไม่นานแม่พัทก็คลอด สามวันหลังจากนั้นแม่พีทและแพทก็ทิ้งพีและแพทไป จึงเป็นสาเหตุให้พีทไม่ชอบพัทเพราะเขาคิดว่าเพราะพัทเกิดมาเป็นตัวซวยทำให้แม่ของเขาทิ้งเขาไป แต่พีทเป็นคนเดียวที่คิดแบบนั้นทั้งแพทและพ่อของเขาก็ไม่มีใครคิดว่าเป็นความผิดของใครทั้งนั้น

แพทและพัทมาเล่นที่สวนหลังบ้าน สวนนี้เป็นสวนที่มีขนาดใหญ่มีต้นไม้ดอกไม้มากมาย ในขณะที่ทั้งสองนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาริมน้ำ แพทก็ขอไปเข้าห้องน้ำ ในขณะที่พัทนั่งอยู่คนเดียวก็ได้ยินเสียง“โอ๊ย!”ดังออกมาจากในสวนจึงรีบเข้าไปดู