จบ กฏของจาฟาร์
20
ตอน
4K
เข้าชม
1
ถูกใจ
0
ความคิดเห็น
34
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
“มึงเป็นใคร...” ดวงตาจ้องมองไปทางชายหนุ่มที่ยืนปลายเตียงยกยิ้มขึ้นพร้อมเอ่ยตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจนัก “เป็นผัวมึง...ในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ไง”

บทนำ  

        ภายในห้องของคอนโดหรู ขนาดเตียง 12 ฟุตชายหนุ่มนอนเปลือยเปล่ามีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กปกปิดเพียงแค่ส่วนล่าง ข้อมือถูกมัดด้วยผ้าอย่างแน่นหนา ขาทั้งสองข้างถูกจับมัดแยกออกจากกัน 

“อึก!!” 

         เสียงชายหนุ่มร้องอื้ออึงในลำคอ ดวงตาถูกเปิดออกด้วยผ้าปิดตาสีดำสนิทเปลือกตาค่อยๆลืมขึ้นมองไปรอบๆห้องพออยากจะขยี้ตาให้ตาสว่างก็ต้องชะงักหันมองก็รู้ตัวว่าโดนมัดไว้ 

“อะไรวะเนี่ย!! ใครเล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้วะ” 

        ชายหนุ่มส่งเสียงโวยวายออกมาพลันสายตามองเห็นชายร่างหนานั่งไขว้ห่างสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์อยู่ที่ปลายเตียงที่เขาถูกมัดอยู่ ก่อนเลื่อนสายตามองตามร่างหนาที่ลุกเดินมาที่หลายเตียงเขาแทน 

“มึงเป็นใคร...” 

         ดวงตาจ้องมองไปทางชายหนุ่มที่ยืนปลายเตียงยกยิ้มขึ้นพร้อมเอ่ยตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจนัก 

“เป็นผัวมึง...ในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ไง” 

        สิ้นเสียงของชายหนุ่ม ริมฝีปากที่เปิดออกพร้อมกับคำด่าถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากหนาของคนตัวสูงที่บดขยี้ลงมาใส่อีกผ่ายที่นอนดีดดิ้นอยู่บนเตียงอย่างคนหมดหนทางหนี ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าโพลงปากอุ่นเพื่อตักตวงความหวานภายในปากแต่เหมือนจะมีแต่กลิ่นเหล้ามากกว่าความหวาน เขาเพิ่มแรงดูดเม้มริมฝีปากของอีกคนให้หนักหน่วงขึ้น ลิ้นทั้งสองเกี่ยวพันกันไปมาสลับกับเสียงน่าอายที่ดังออกมาเป็นระยะๆ 

“เฮือกก...!!” 

        คนบนเตียงรีบโกยอากาศเข้าปอดเมื่อหลุดจากพันธนาการที่อีกฝ่ายได้ยัดเยียดให้กับเขา ใบหน้าแดงฉ่า เสียงแอร์ที่เปิดอยู่ทั้งทั่วห้อง ร่างกายที่ควรจะเย็นกลับร้อนรุ่มอย่างบอกไม่ถูกใบหน้าถูกเชิดขึ้นด้วยฝ่ามือหนาของชายร่างหนา 

“แค่นี้ก็รับไม่ไหวแล้วเหรอ...แต่ไม่ต้องกลัวคืนนี้ของมึงกับกูยังอีกยาวไกล” 

         ฝ่ามือหนาไล้ลูบตามเรียวขาของอีกฝ่ายพร้อมบีบขย้ำจนมันเกิดรอยแดง ดวงตาคมจ้องมองไปยังใบหน้าของอีกคน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าราวกับว่า เขาคือผู้คุมกฎของเกมนี้ 

         ร่างหนาเดินมาทางหัวเตียง พร้อมกับมือขยับรั้งกางเกงตัวเองลงจนแก่นกายใหญ่ดีดขึ้นโผล่ให้เห็นส่วนที่ไม่ควรเห็นในเวลาแบบนี้ 

         “รู้ใช่มั้ย ว่าหน้าที่ของมึงต่อจากนี้ต้องทำยังไง” 

         โพลงปากเล็กถูกเติมเต็มไปด้วยแก่นกายใหญ่ของชายหนุ่ม มือหนากดหัวเล็กให้กลืนกินแก่นกายใหญ่ของจนสุดโคน ดวงตาสั่นระริกด้วยความจุกที่ลำคอทำเอาน้ำตาเอ่อคลอ 

         “อึก...แค่กๆ!!” 

         “อะไรกัน แค่นี้ก็สำลักแล้วเหรอวะ” 

         ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับมองไปทางใบหน้าของคนตัวสูงที่เหมือนจะเหนือกว่าตัวเขาเองอยู่ไม่น้อย ทั้งสองสบตากันราวกับว่าไม่มีใครยอมใคร 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว