"ยี่หว่า รีบขึ้นรถ เดี๋ยวตกเรือนะลูก!"
เสียงของพ่อปลุกฉันออกจากภวังค์ ฉันลากกระเป๋าใบเล็กพะรุงพะรังตามหลังพ่อไปที่ท่าเรือ บนฟ้ามีแสงแดดแรงจ้าเหมือนจงใจจะประกาศว่า 'วันนี้ไม่ใช่วันของคนไร้คู่'
"พ่อแน่ใจนะว่ามันจะสนุก?" ฉันถามเสียงเนือย ยกมือป้องแดดแล้วมองไปรอบ ๆ ท่าเรือ มีพนักงานบริษัทของพ่อยืนจับกลุ่มคุยกันอย่างออกรส
"แน่นอนลูก! ปีนี้เจ้านายพ่อใจดี จัดเต็มให้ทุกคนพักรีสอร์ตดี ๆ มีกิจกรรม มีปาร์ตี้..." พ่อว่าพลางหัวเราะ "เอาน่า มาทะเลทั้งทีอย่าทำหน้าเบื่อโลกเลย"
"เฮ้อ... ก็ถ้าไม่ใช่วันวาเลนไทน์มันก็คงดีนะ" ฉันพึมพำ "ปกติพ่อไป Outing กับบริษัท ไม่เห็นเคยชวนหนูไปด้วยเลย"
"ก็ปีก่อน ๆ ลูกเคยว่างที่ไหนล่ะ? เดี๋ยวเที่ยวกับเพื่อน เดี๋ยวติวหนังสือ ปีนี้พ่อเห็นว่าหนูดูจะ...เหงาเป็นพิเศษ"
ฉันหันขวับไปมองพ่อที่พูดประโยคสุดท้ายพลางอมยิ้มแบบคนรู้ทัน
"อะไรเหงา? หนูไม่ได้เหงาซะหน่อย!"
พ่อหัวเราะเบา ๆ "แน่ใจเหรอ?"
ฉันทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรต่อ เพราะเอาเข้าจริง... ก็ใช่ ฉันเหงาจริง ๆ แหละ วาเลนไทน์ปีนี้ไม่มีดอกไม้ ไม่มีของขวัญ ไม่มีคนพิเศษแบบที่ใครเขามีกัน
แต่เอาเถอะ อย่างน้อย... ฉันก็ได้มาเที่ยวทะเล
Guest
