อี้ฟางเฟย....รู้สึกตัวบวกกับความเจ็บปวดช่วงล่าง และรู้สึกถึงความเหนอะหนะบริเวณก้น พร้อมกับความเหนื่อยล้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นว่าตนเองนอนอยู่ในบ้านทรุดโทรมหลังหนึ่ง หลังคาบางแห่งก็ยังเป็นรูโหวง มีแต่ตรงที่นางนอนอยู่สภาพหลังคาถือว่าดีที่สุดแล้ว เหมือนกับมีการได้ถูกซ่อมแซมเล็กๆน้อยๆพอให้กันลมกันฝนได้ก็เท่านั้น
จู่จู่....!! ก็มีสิ่งสิ่งหนึ่งปรากฏเข้ามาในหัวสมองของนางราวกับความฝัน เมื่อเอามือขึ้นมากุมบนหน้าผาก แต่ก็รู้สึกถึงความประหลาดใจเมื่อมือที่มองเห็นอยู่ตรงหน้า มันช่างผอมแห้งเสียเหลือเกิน แถมมีเม็ดตุ่มขึ้นตามแขนตามมือทั้งสองข้างอีกต่างหาก ทำให้นางรับรู้ได้ว่าตอนนี้ตนเองได้เข้ามาอยู่ในร่างของสตรีผู้หนึ่งที่มีนามว่าอี้ไป๋
เมื่ออี้ฟางเฟยรู้แล้วว่าตนเองเพิ่งผ่านการคลอดบุตรเมื่อครู่นี้เอง จึงพยายามพยุงตนเองลุกขึ้นนั่งก็เห็นทารกน้อยนอนแน่นิ่งอยู่หว่างขาของตนเอง ดูจากสภาพเด็กแล้วคงจะไม่ค่อยได้รับสารอาหารมากเท่าไหร่ และสิ่งที่นางรู้สึกแปลกใจยิ่งขึ้นนั่นเป็นเพราะนางไม่ได้ยินเสียงเด็กทารกร้องเลยสักแอะ มันทำให้อี้ฟางเฟยถึงกับหัวใจกระตุกวูบ...!!
อี้ฟางเฟย รวบรวมพละกำลังที่มีทั้งหมดยื่นมือไปคว้าตัวเด็กขึ้นมาอุ้มทั้งๆ ที่มีสายรกติดอยู่อย่างยากลำบาก
เมื่อตรวจสอบดูก็พบว่าทารกน้อยเป็นหญิงกำลังหายใจรวยรินอย่างแผ่วเบา จนแทบจะสัมผัสไม่ได้เลยด้วยซ้ำ นางไม่รอช้ารีบใช้มือล้วงเข้าไปในปากและลำคอของทารกเพื่อเอาเมือกที่ติดอยู่ออกมาให้หมด จากนั้นก็จับขาทั้งสองข้างยกขึ้นพร้อมกับตบที่ตูดทารกเพื่อกระตุ้นให้ทารกร้องไห้ขึ้นมา แต่กลับไม่เป็นผลเลย.....
ทารกก็ยังแน่นิ่งไม่มีปฏิกิริยาใดๆเช่นเดิม......
“ไม่นะ!!........อย่าเป็นอย่างนี้สิ เจ้าเด็กน้อย เราพึ่งจะเจอหน้ากันครั้งแรกอย่าทำให้ฉันใจหายสิ”
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
Guest
