ชื่อเรื่อง | คู่แห่งโชคชะตา | Soulmate | First Love เล่ม 2 (ต่อจาก "รักแรกของอัศรา)

 "เมื่อปีที่แล้วคุณพ่อและคุณแม่ได้บอกผมเรื่องคำมั่นสัญญาของคุณปู่ผม และคุณปู่ของอัศราเรื่องการหมั้นหมายระหว่างสองครอบครัว ความคิดที่กำลังจะถูกผูกมัดกับคนที่ผมแทบไม่รู้จักทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกจองจำ ผมพยายามปฏิเสธหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ คุณแม่บอกว่าอีกไม่นานจะนัดทานข้าวกับครอบครัวของอัศรา ผมพยายามทำตัวให้ยุ่งเสมอ ทั้งสมัครเข้าชมรมใหม่ ทุกสิ่งที่สามารถทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากสถานการณ์อึดอัดนี้เพื่อที่จะประวิงเวลาให้นานออกไปอีกสักหน่อย 

ก็อย่างว่าละครับ ผมรู้ว่ามันอาจฟังดูเหมือนเด็กเอาแต่ใจในสายตาของผู้ใหญ่ แต่หัวใจของผมมันยืนยันตามเดิมมาตลอดว่า... ความรักไม่ใช่สิ่งที่ใครจะมาบังคับกันได้ มันต้องเกิดขึ้นเอง เราไม่รู้จักกันเลยแม้แต่น้อยและเราก็ไม่เคยรักกัน การจะให้มาหมั้นหมายกันแล้วแต่งงานกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผมเลยนะครับ ผมทำใจไม่ได้จริง ๆ เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมา คุณแม่บอกผมว่าอัศราจะย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับผม  

ผมก็รอเขานะ ผมรอว่าเมื่อไหร่เขาจะมาและผมจะนัดเขาคุยเรื่องนี้และผจะมพยายามที่จะทำให้อีกฝ่ายเป็นฝ่ายปฏิเสธเสียเอง ผมคิดว่าผมจะทำทุกอย่างให้อัศราไม่ชอบผมให้ได้ แต่สุดท้ายที่เป็นตัวผมเองที่ตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น 

วันแรกที่ผมเห็นเขา ก้าวลงมาจากรถสีดำคันเงาวับที่จอดนิ่งตรงจุดรับ-ส่งนักเรียนหน้าประตูทางเข้า ต้นน้ำสะกิดผมให้มองไปตรงประตู จนผมหยุดมองโดยไม่รู้ตัว ตอนแรกผมไม่แน่ใจหรอกว่าคนหน้าสวยที่มาพร้อมท่าทางนุ่มนวลนั้นจะใช่ 'อัศรา' หรือเปล่า ใช่คนที่ผมตั้งใจว่าจะต้องทำให้เขาเป็นฝ่ายปฏิเสธผมให้ได้หรือไม แต่ในตอนนั้นเองความคิดของผมกลับยุ่งเหยิงไปหมด มันรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างมันคัดค้านอยู่ภายในใจ เพราะเขาช่างแตกต่างจากใครที่ผมเคยจินตนาการไว้ลิบลับ 

ในนาทีที่ต้นนักสะกิดให้ผมมองเขา ทุกอย่างรอบตัวของผมเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ผมมองเห็นเพียงเขา รอยยิ้มนั้นช่างนุ่มนวล และในทันใดผมก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่คล้ายกับความผูกพันอย่างไม่มีเหตุผล แม้ว่าเราจะยังไม่เคยพูดคุยกันเลยก็ตามผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือผมไม่อยากละสายตาจากเขาเลยจริง ๆ กิริยาท่าทางของเขาเรียบง่าย อ่อนหวาน แต่กลับดึงดูดสายตาของผมจนไม่อาจจะละสายตาไปได้ มันไม่ใช่แค่รอยยิ้มธรรมดา แต่มันกลับทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้นอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน 

จนกระทั่งเขาเดินเข้ามาแนะนำตัวหน้าชั้นเรียน ทุกอย่างในตัวผมก็ชัดเจนขึ้นทันที รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่ปรากฏบนริมฝีปากบางนั้นดึงดูดทุกสายตาในห้อง รวมถึงสายตาของผมที่ไม่อาจจะหลบเลี่ยงไปได้ คำกล่าวแนะนำตัวยังดังก้องอยู่ในหู ตั้งแต่วินาทีนั้นมันทำให้ผมมั้นใจเขาไม่ใช่แค่คนที่ครอบครัวเลือกให้ แต่เป็นคนที่ถูกกำหนดมาเป็นคู่แห่งโชคชะตาของผม และตั้งแต่นี้ไปผมจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหายไปจากชีวิตของผมเลยแม้สักวินาทีเดียว"