“ไอ้คุณศรุต ไอ้คุณดิน คุณมึงสองคนเดินเบาๆหน่อยสิ วันนี้ยายเล็กอยู่บ้านนะ เดี๋ยวก็โดนดุกันหมดหรอก” อรชา หรือ น้ำชาเอ่ยบอกเพื่อน ที่เดินขึ้นบันไดเรือนไทยตามกันขึ้นมาบนเรือนอย่างกับลูกเป็ดเดินตามแม่เป็ด
“น้ำชา ยายเล็กคือคนที่แกบอกว่าไปทำงานที่อังกฤษอ่ะหรอ คนออกแบบตึกอะไรนะที่ได้รางวัลที่หนึ่งอ่ะหรอ” ดา หรือดาริกาเอ่ยขึ้นบ้าง เพราะเหมือนจะเคยคุยเรื่องยายเล็กกันครั้งหนึ่งตอนที่มีข่าวคนไทยรับรางวัลออกแบบสถาปัตยกรรมที่เป็นข่าวดังไปช่วงหนึ่ง ซึ่งดาริกาเองตอนแรกก็ไม่ได้รู้ว่าคนที่รับรางวัลนั้นเป็นยายของอรชา
“อืม” อรชารับคำเพียงสั้นๆ
“แก งั้นให้คุณยายเล็ก วิพากษ์งานเราก่อนเอาไปส่งอาจารย์ดีไหมอ่ะ คุณยายเล็กจะว่าไง หรือพวกแกว่าไงดี” ดาริกาหันไปถามความคิดเห็นเพื่อนๆที่กำลังเดินตามขึ้นมา
“กูเห็นด้วยกับดานะ เพราะก่อนนำเสนอโปรเจกค์จบถ้าได้คุณยายเล็กมาช่วย เราน่าจะแก้งานได้ทันก่อนที่จะไปเจออาจารย์ตฤณไหม” บดินทร์เอ่ยบอกพร้อมกับพยัคหน้าสนับสนุนความคิดของดาริกา
“แต่กูว่าให้คุณยายเล็กของน้ำชาพักผ่อนเถอะ แก่แล้วยังต้องมาลำบากกับพวกเราทำไมว่ะ”
Guest
