สาวใช้คนงามแห่งจวนท่านแม่ทัพ

หลังจากถูกหักหลังจากคนที่รัก ไป๋ลี่หลินก็ดื่มหนักเพื่อที่จะลืมภาพจำอุบาทว์ออกจากสมองของเธอจนรถเกิดอุบัติเหตุ ตื่นขึ้นมาอีกทีเธอก็กลายมาเป็นสาวใช้ในจวนท่านแม่ทัพเสียแล้ว 

ไป๋ลี่หลินส่ายหน้าไล่ความมึนงงเบา ๆ ก่อนที่นางกำลังจะตั้งสติขึ้นมาใหม่ ดวงตากลมโตมองสำรวจไปรอบ ๆ ก็พบว่าห้องที่นางกำลังนอนอยู่ไม่เหมือนกับยุคของนางเลยสักนิด ทุกอย่างดูแปลกไปจากเดิมมาก ตื่นมาอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้วถ้าจะให้เดาดูจากลักษณะของการแต่งตัวของคนที่นี่แล้วก็คงอยู่ในยุคจีนโบราณเป็นแน่ 

‘ให้ตายสิ นี่ฉันต้องอยู่ในร่างนี้และยุคนี้จริง ๆ เหรอเนี่ย’ นัยน์ตาสีอ่อนจ้องมองไปยังสตรีร่างอวบที่เรียกขานแทนตัวเองว่าแม่ น้ำตาอุ่น ๆ ไหลผ่านแก้มนวลของนาง ลี่หลินยกมือกุมหน้าอกรู้สึกว่าหัวใจของนางกำลังจะแตกสลายลงไปอย่างช้า ๆ  

“ทะ ท่านแม่” ทั้งสองโอบกอดกันราวกับหัวใจจะสะบั้นลงไปตรงหน้า 

“หลินเอ๋อ เจ้าฟื้นแล้ว หลินเอ๋อเจ้าฟื้นแล้ว”