กล่องของขวัญพันล้านล้าน

ณ เวลาเที่ยงวัน ช่วงที่แสงแดดกำลังส่องแบบเต็ม ๆ ในเมืองหลวงที่การจราจรติดขัดตามปกติ ไม่มีสิ่งใดที่บ่งบอกเลยว่าชีวิตจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในอีกไม่กี่นาทีต่อมา... บนชั้น 25 ของตึกหรูย่านธุรกิจ มีภัตตาคารระดับไฮเอนด์ตั้งอยู่ จัดตกแต่งสวยงามด้วยโคมไฟระย้าที่ส่องประกายวูบวาบเหมือนหลุดเข้าไปในโลกอีกใบ 

ผม — “คิรากร” (ชื่อเล่นว่า “คิระ” ก็ได้) ชายหนุ่มอายุ 23 ปี จบการศึกษาแค่ระดับมัธยมปลาย กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊ะมุมหนึ่งของภัตตาคาร ด้วยชุดที่ผมคิดว่าดูดีที่สุดแล้วในตู้เสื้อผ้าของผมเอง เป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว คู่กับกางเกงสแลคสีดำเรียบร้อย แต่เอาเข้าจริงเมื่อมองไปรอบ ๆ เจอผู้คนใส่สูทแบรนด์เนมกันให้พรึบ ผมก็พอจะรู้ตัวได้เองว่า ‘ชุดที่ดีที่สุด’ ของผม มันยังเทียบคนที่นี่ไม่ติดเลย 

ที่ตรงข้ามผมคือหญิงสาวหน้าตาสวยเรียว ผิวขาว ผมดำเงางาม หุ่นดีจนน่าจะให้คะแนนสัก 85/100 เลยล่ะ เธอมีชื่อว่า… “ภาวินี” (ได้ยินมาว่าเธออาจจะมีชื่อเล่นว่า “วิน” แต่ก็ไม่แน่ใจว่าชอบให้คนอื่นเรียกไหม) โดยสถานการณ์ตอนนี้คือ แม่ของผมกับแม่ของเธอรู้จักกัน เลยจัดแจง “นัดบอด” สุดพิลึกพิลั่นขึ้น โดยหวังว่าจะผลักลูกทั้งสองคนให้ทำความรู้จักกันจนกระทั่ง “อาจจะ” มีโอกาสคบหาเป็นแฟน 

อันที่จริงถ้าให้ผมเลือกเอง ผมคงไม่อยากนัดบอดอะไรแบบนี้หรอก แต่แม่ผมนางอ้อนวอน สารพัดจะพูดจนผมเถียงไม่ออก ก็เลยลากสังขารมา และไหน ๆ มาถึงที่ภัตตาคารหรู ก็ตั้งใจว่าอย่างน้อยจะสั่งข้าวกินฟรี(เพราะแม่บอกว่าจะเลี้ยง) แต่ดูเหมือนว่าบรรยากาศวันนี้... ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คิด 

“นี่… เสื้อผ้าที่นายใส่ นี่คือชุดที่ดีที่สุดแล้วเหรอ?” น้ำเสียงของภาวินีค่อนข้างจะเย็นชาและติดกลิ่นดูถูกเล็ก ๆ เธอยกแก้วน้ำผลไม้สีสวยขึ้นมาจิบเบา ๆ แล้วมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า