วันแต่งงาน…ควรเป็นวันที่เจ้าสาวมีความสุขที่สุด แต่สำหรับ รินลดา มันกลับเป็นวันที่เธอได้ลิ้มรสคำว่าเจ็บปวดที่สุดในชีวิต
เธอแต่งงานกับ ภาณุ ชายที่เธอแอบรักมานาน แต่เขาไม่เคยมีหัวใจให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียว และที่เจ็บยิ่งกว่านั้นคือเธอรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียง “หมากในเกมธุรกิจ” ของพ่อบุญธรรม ที่เธอเต็มใจเพราะพี่ชายที่เธอรักเพียงคนเดียวของเธอ
รินลดาเคยใช้ชีวิตอย่างคุณหนูผู้ร่ำรวย จนกระทั่งความจริงอันโหดร้ายถูกเปิดเผย เธอไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของต่อภพ นักธุรกิจใหญ่เจ้าของอาณาจักรการค้านำเข้าแร่รายใหญ่ที่สุดของประเทศ แต่เป็นเพียง เด็กกำพร้า ที่ถูกนำมาเลี้ยงดูด้วยเหตุผลบางอย่าง
สุดท้ายเธอกลายเป็นเครื่องมือของชายสองคน…
หนึ่งคือพ่อบุญธรรมที่ใช้เธอเป็นตัวประกันในเกมธุรกิจเพื่อแยกผู้หญิงที่รักของพี่ชายออกจากเขา
อีกหนึ่งคือสามีที่รับเธอมาเพื่อ แลกเปลี่ยน กับอิสรภาพของคนที่เขารัก ไม่ว่าทางไหนก็ไม่มีใครต้องการเธออย่างแท้จริง...รินลดาเป็นแค่หมาก
“รู้ไว้ซะ…ที่คุณได้เป็นภรรยาของผม เป็นเพราะผมอยากปกป้องพาขวัญ ไม่ใช่คุณ”
คำพูดที่ฟังแล้วเหมือนมีดกรีดกลางใจรินลดา ภาณุแต่งงานกับเธอเพียงเพราะถูกบีบบังคับ!
ที่จริงแล้ว พาขวัญ หญิงสาวที่เขารักถูกใช้เป็นตัวล่อให้ธีรัชพี่ชายของเธอลุ่มหลง จนยอมเสียส่วนแบ่งทางธุรกิจให้เขา และเมื่อพ่อบุญธรรมของเธอค้นพบความจริงเขากลับใช้พาขวัญมาเพื่อแบล็กเมลล์ภาณุอีกทีแก้แค้นให้ลูกชาย เพื่อให้เขายอมจำนนต่อข้อเสนอ ซึ่งเป็นข้อเสนอที่ทั้งสองฝ่ายไม่ได้เปรียบและเสียเปรียบต่อกัน
ภาณุที่พ่ายแพ้ในเกมธุรกิจของต่อภพ จำต้องรับรินลดาเป็นภรรยา…เพียงเพื่อ แลกกับการปกป้องพาขวัญ ไม่ให้ถูกเปิดโปง
แม้การแต่งงานนี้จะเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่รินลดาก็ยังรักเขาสุดหัวใจ…
จนกระทั่ง พ่อบุญธรรมของเธอถูกฆาตกรรมอย่างปริศนา
คดีนี้เต็มไปด้วยเงื่อนงำ และเมื่อไม่มีใครรับผิดชอบ คนที่ต้องตกเป็นเป้าแห่งความแค้นก็คือเธอลูกบุญธรรมที่ไม่เกี่ยวข้อง เธอไม่รู้ว่าอะไรเจ็บปวดกว่ากัน ระหว่าง…
การสูญเสียคนที่เคยเลี้ยงดูมา หรือ การสูญเสียคนที่เธอรัก ซึ่งไม่ได้รักเธอไป
“เซ็นใบหย่า”
น้ำตาที่กลั้นไว้เอ่อล้น รินลดาเจ็บปวดเกินกว่าจะอยู่ต่อไปได้…
เขาต้องการอิสรภาพ แต่เธอต้องการเขา
และเมื่อความต้องการของเราสวนทางกัน ใครคนหนึ่งต้องเป็นฝ่ายถอย
เธอจึงเลือก…
เขียนใบหย่า และเดินออกจากชีวิตเขาไป โดยทิ้งบางอย่างที่ทำให้ผู้ชายคนนี้รู้สึกติดค้างเธอไปตลอดชีวิต
Guest
