หอบลูกหนี ❎
แซ้บกันเกินไปฟื้นที่โรงพยาบาลแต่จำอะไรไม่ได้และคิดว่าตัวเองโดนซ้อมจนน็อกเลยหนี ✅
ผัวตามหาอยู่ 6 ปี ถ้าไม่หนีก็ได้เป็นมาดามต้อยไปตั้งนานละ หลัวรวยหลัวดีสุบๆ วาสนาว่าไม่ได้
พี่ต้อยเป็นพี่ชายของพี่ติ๋มกับคีตะ จาก ติ๋มหายไปไหน,กรณีซ่อนเร้น ค่ะ
อ่านแยกได้ แต่เพื่อฟามฟินตุวแตกฟันเหยินควรอ่านทั้งหมด
อีบุ๊กมาเร็วๆ นี้คร้าบ อาจจะ 10.03.2025 กำหนดการคร่าวๆ เด้อ อาจจะบวกลบ
*รายตอนอัพวันเว้นวัน ลงให้อ่านฟรีก่อนติดเหรียญจ้า*
(นัทเขียนต้นฉบับจบแล้วทั้งตอนหลักและตอนพิเศษ ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนเทกลางทางน้า)
ฝากคอมเมนต์กดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ กราบ <3
#ผพต
ที่ย่อมาจากผัวพี่ต้อย
คำโปรย
โชคชะตาน่ะมันมักจะเล่นตลกกับเราเสมอ และมันมักจะเล่นงานเราในตอนที่เผลอตัวทุกครั้ง
“ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะครับ เด็กคนนั้นเป็นลูกชายของผมใช่มั้ย”
ก็อยากจะตอบว่าไม่ใช่อยู่หรอก แต่ครั้นมองหน้าลูกแล้วหันมองอัลฟ่าตรงหน้า คำปฏิเสธทั้งหมดทั้งมวลก็ติดอยู่ตรงริมฝีปาก
หน้าลูกชายของเขาเหมือนอัลฟ่ามาก...
“เมื่อหกปีก่อน”
หกปีก่อนมันทำไมวะ
“คุณฮีต ผมรัต...”
ฮ่าๆ บักฝรั่งตรงหน้ากำลังพยายามบอกว่าตัวเองเป็นพ่อของลูกใช่มั้ยนะ
แล้วถ้าเขาบอกว่าเขาจำอะไรไม่ได้สักอย่าง จะมีใครเชื่อเขามั้ย???
คำเตือน
การใช้ความรุนแรง/การใช้ความรุนแรงกับเด็ก/การลักพาตัว/เลือด/ฉากเสียชีวิต (ไม่ใช่ตัวละครหลัก)
Guest
