คิณณ์ณภัทร รมย์รวินท์กุล
พระเอกชื่อดังที่เป็นดั่งดาวค้างฟ้า ใบหน้าหวานตัดรับกับสันจมูกคมโด่งเป็นสันและปากกระจับสวยที่ทำให้เขาทั้งดูหล่อและดูหวานละมุน
ทว่ากลับไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ด้วยเพราะยามที่ชายหนุ่มอยู่นอกเหนือบทบาทตัวละครบิดาแห่งชาติ เขาทำให้เด็กน้อยที่ร่วมแสดงต่างร้องไห้กันจ้าละหวั่น
รอยยิ้มที่สาว ๆ ตางถวิลหาคงได้พบแค่ในหน้าจอทีวีเพราะตัวจริงของชายหนุ่มนั้นดันเป็นคนที่สังคมไม่ค่อยอยากจะเสวนาด้วยซักเท่าไหร่...
เพียงแค่เดินผ่านเขาก็อยากจะหยุดลมหายใจกองเอาไว้ตรงนั้น เพราะเขาต่างเลื่องลือในความเป็น 'ซุปเปอร์สตาร์' นัก
แต่ยกเว้นเด็กน้อยคนหนึ่งก็แล้วกัน...
"พ่อ!"
"พ่อครับ"
"พ่อ"
ชายหนุ่มปิดตาแน่นยามมองเห็นเด็กน้อยที่หน้าตาถอดแบบมาจากตนเองจนน่าใจหายกำลังเรียกเขาด้วยสรรพนามที่ชวนให้คนอื่นเข้าใจผิด
"ฉันไม่ใช่พ่อเธอ"
"งั้นพี่คนหล่ออยากมาเป็นพ่อหนูไหม"
ความลับที่พระเอกหนุ่มพยายามปิดบังมาตลอดหกปีเพื่อรักษาตำแหน่งดาวค้างฟ้าที่ไม่มีใครโค่นล้มเอาไว้กำลังจะถูกเปิดโปง
"ห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าเด็กนั่นเป็นลูกของฉัน"
ความแค้นที่รอวันชำระกำลังขยับเข้ามาใกล้ หลายสิ่งที่เขาต้องแลกเพื่อล้างแค้น ชื่อเสียงเงินทอง และสองแม่ลูก...
เขาเลือกหันหลังให้กับทุกสิ่งอย่างเพื่อจัดการกับ 'มัน' คนที่ทำลายชีวิตของเขา
ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาว... แต่อย่างไรเขาก็อยู่เพียงลำพังในจุดที่สูงที่สุดอยู่แล้ว หากจะตกลงมาเป็นดาวเปื้อนดินที่ไร้คนมองเห็นราวกับอยู่ตัวคนเดียวบนโลกกลม ๆ นี่ แล้วมันจะเป็นอะไรไป
มันคงไม่ต่างกันนักหรอก
...แต่หลังจากที่ชีวิตแสนเย็นยะเยือกได้มีเด็กน้อยหน้าเหมือนเขาพัดผ่านเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวตัวเล็กที่ครั้งหนึ่งเคยแนบชิดกัน...
ดาวที่กำลังอับแสงอย่างเขากลับทานทนความหนาวเย็นของกระแสลมไม่ไหว เมื่อครั้งหนึ่งเคยพบเจอแสงแดดอุ่น ๆ ในช่วงเวลาที่ไร้ผู้ใดคอยเคียงข้างในแท่นบัลลังก์อันสูงเสียดฟ้า
ยามที่ไม่ได้รับความอบอุ่นก็พลันหวนคิดถึงดาวไฟดวงใหญ่ท่ามกลางความหนาวเย็น
'นอนกอดกันสองคนในผ้าห่มผืนเล็ก จะหนาวเหมือนเขาที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนานี่ไหม'
ท้ายที่สุดเขาก็สูญเสียแสงสว่างในชีวิตเพราะเพลิงไฟแห่งความแค้น
Guest
