จอมโจร เฟยหรง ผลักร่างบางเข้าไปในห้อง ภายในห้องนั้น มีชุดวางไว้ เป็นชุดผ้าฝ้าย มิได้มีสีสันโดดเด่นอะไร และยังเป็นชุดโบราณ จางหมิ่น ไม่อยากจะต้อต้าน เพราะเขาประเมินสถานการณ์แล้วว่า ควรทำตามที่จอมโจรหน้าหล่อคนนั้นสั่ง แต่ ทำไมเขาถึงเรียกชื่อ ของจางหมิ่นว่า จางจิ่วเม่ย จอมโจรเฟยหรง ปิดประตูแล้วออกไปนั่งเฝ้าอยู่ด้านนอก พร้อมกับคิดทบทวนสิ่งที่เขากำลังกระทำอยู่ในตอนนี้ มันถูกต้อง และสมควรแล้วหรือ แม่นางจางจิ่วเม่ย นั้นเป็นบุตรสาวของอำมาตย์จางลี่ซือ นางไม่ได้มีความผิดอะไร แต่เมื่อคิด ๆ ดูแล้ว การกระทำที่โหดร้ายป่าเถื่อน ของ อำมาตจางลี่ซือ นั้นก็ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ทั้งนั้น บุตรสาวของเขา ที่เขารักและหวงแหนมากมาหายตัว ไป คงวุ่นวาย ร้อนรนจนแทบคลั่ง เมื่อคิดได้ เฟยหรงก็กระหยิ่มขึ้นมาในทันที
“เฮ้ย…!...อ๊ากกกกก….นม…ๆ ๆ…กูมี…นะ…นะ..นม…แล้วมังกรของกูหายไปไหน….!...?
Guest
