The Universe is too big for us to be the only ones
จักรวาลนั้นกว้างใหญ่เกินกว่าที่จะเป็นของมนุษย์โลกเพียงพวกเดียว
ภาพตรงหน้าทำให้สิ่งมีชีวิตที่ยังไม่สามารถระบุสปีชีส์ได้ ตกตะลึงไปชั่วขณะ ‘บัว’ นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เธอหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
แม้ยังไม่ได้เดินเข้าไปใกล้ แต่กลิ่นหอมอ่อนๆ จากผิวกายของเธอก็ส่งมาถึงเขา ราวกับว่าทั้งคู่เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกันที่สามารถได้กลิ่นฟีโรโมนของกันและกัน
นัยน์ตาสีม่วงเพ่งพิศพินิจใบหน้าของเธออย่างเชื่องช้า ความสวยงามของมนุษย์โลกเป็นอย่างไร เขาไม่รู้ แต่สำหรับเผ่าพันธุ์ของเขา หญิงสาวที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่นี้ คือ สิ่งมีชีวิตที่งดงามที่สุดที่เขาเคยพบเจอมา
กลิ่นหอมเย้ายวนทำให้หักห้ามใจไม่ไหว เสี้ยววินาทีที่ปลายจมูกแหลมสัมผัสลงบนแก้มเนียนโดยไม่ได้ตั้งใจ อวัยวะสูบฉีดเลือดที่ทำงานอย่างเนิบช้ามาตลอดชั่วอายุขัยพลันต้องทำงานอย่างหนักหน่วงขึ้นมาทันใด
ในห้วงความฝันกึ่งหลับกึ่งตื่น หญิงสาวได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหู
‘บัว ยินดีที่ได้พบกัน’
ตัวละครและเหตุการณ์ในนิยายเรื่องนี้
เป็นเรื่องสมมติจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
