คำโปรย
เรื่องราวของความผิดพลาดที่ทำให้ทั้งสองคนมีอะไรกัน จนก่อให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมาเป็นสายใยสัมพันธ์ขึ้นมา ทว่าเมื่อเธอตัดสินใจจะบอกเขา แต่เขากลับเลือกไปดูแลคนรักเก่า แล้วเธอจะทำอะไรได้นอกจากเก็บความลับนี้ไว้ ไม่ให้เขารู้พร้อมกับหนีไปพร้อมลูกน้อยเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่กันสองคน
แนะนำตัวละคร
ทีปกร อเนกกุล (ไทป์)
เขามีดวงตาคมเข้ม คิ้วหนาตามแบบฉบับชายไทย ความสูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร รูปร่างทะมัดทะแมงตัดกับผิวสีขาว เจ้าตัวเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม แต่ถ้าหากได้ยินคำพูดที่ออกจากปากเขาแล้วจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ผู้ชายคนนี้ปากร้าย
เอมิกา อลงกฤต (เอม)
มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อเอ็ม สูงร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร หนักสี่สิบห้ากิโลกรัม เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผิวขาว ไม่ชอบการแต่งหน้า เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ โชคชะตาเล่นตลกให้เธอไปฝึกงานที่บริษัทเพื่อนพี่ชาย ที่ดูจะไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่นัก
**********************************
“หยุดปากดีเดี๋ยวนี้เอมิกา”
“พี่นั่นแหละ หยุดพูดถึงเอมไม่ดีได้แล้ว”
“แล้วเธอมันมีดีด้วยหรือไง สภาพอย่างเธอมันก็..............”
“พี่อย่าดีแต่ว่าคนอื่นเลยค่ะ หัดดูแลตัวสะบ้าง สักวันโรคมันจะถามหาเอานะคะ”
“เอมิกา”
“ปากดีนักนะ แถมยังกล้าด่าฉันอีก คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอหรือไง”
“ถ้ากล้าก็ทำสิคะ ทีพี่ไทป์ว่าเอม ทำไมว่าได้ล่ะคะ พอเอมพูดกลับบ้างทำไมรับไม่ได้”
“อย่าคิดว่าอยู่บ้านเธอแล้วฉันจะกลัว”
“มันไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ ที่เอมไม่เถียงเพราะเอมไม่อยากมีปัญหากับพี่อยากทำงานกับพี่ดี ๆ แต่นับวันพี่ก็ยิ่งว่าเอม พี่ว่าเอมแรงไปแล้วนะคะ เอมก็อยู่ของเอมดี ๆ ทำไมถึงชอบหาเรื่องมาว่ากันคะ”
“ฉันจะฆ่าเธอ ยัยเด็กบ้า”
“ปล่อยเอมนะ เอมเจ็บ”
“เจ็บสิดี เธอจะได้จำว่าทีหลังอย่ามาปากเก่งกับฉัน”
“เอมไม่จำ ไม่จำอะไรทั้งนั้น”
“ดี ....ปากดีแบบนี้ฉันชอบ”
“อื้อออออออออ”
“ก็ว่า......ทำไมถึงลืม”
“พี่ทะ......อื้ออออออออ”
“แฮ่กกก”
เพียะ
“มันจะมากไปแล้วนะคะ”
ไทป์ขยับริมฝีปากยกยิ้มก่อนจะเช็ดน้ำลายที่เลอะมุมปาก สายตาก็จ้องเธอนั่งเหมือนเสือที่กำลังจ้องเหยื่อ เอมิกาเห็นท่าไม่ดีเลยตั้งท่าจะวิ่งหนีเขา แต่เพียงแค่เธอก้าวขาได้สองก้าวชายหนุ่มก็ใช้แขนแกร่งตวัดตัวเธอเข้ามาปะทะอกอีกครั้ง
“แบบนี้เอง....เธอถึงได้ลืม”
“...................”
“ลืมว่าตัวเองมีผัวแล้ว เลยอยากได้คนอื่นไปทั่ว”
“..................”
“เพราะเธอลืมไปนี่เองว่าตัวเองเคยโดนเอามาแล้ว”
Guest
