อุ่นรักกลางใจดอย

เสียงเครื่องยนต์ของรถกระบะเก่าๆ ดังสนั่นไปทั่วทางลูกรังที่ทอดยาวผ่านป่าเขา ฝุ่นดินลอยฟุ้งจนบดบังทัศนวิสัยไปชั่วขณะ แต่ นที ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดลำลองกับกางเกงยีนส์ลุยๆ ไม่ได้สนใจ เขาจับพวงมาลัยแน่น ดวงตาจับจ้องไปข้างหน้า แม้เส้นทางจะคดเคี้ยวและเป็นหลุมบ่อ แต่ปลายทางที่รออยู่กลับทำให้ใจเขาเต้นแรง

“หมู่บ้านแม่หอคำ…” นทีพึมพำกับตัวเอง เมื่อป้ายไม้เก่าคร่ำปรากฏขึ้นข้างทาง เขาหันไปมองทิวเขาที่โอบล้อมเบื้องหน้า ความสงบเงียบของธรรมชาติราวกับกำลังต้อนรับผู้มาเยือน

การตัดสินใจทิ้งชีวิตแพทย์ในเมืองกรุงมาเป็นหมออาสาบนดอยไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนอื่น แต่สำหรับนที มันเหมือนกับการหนีออกจากกรงทองที่เขาไม่เคยต้องการตั้งแต่แรก

รถกระบะค่อยๆ จอดสนิทเมื่อถึงลานดินกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านหลายคนกำลังมุงดูเขาด้วยความสนใจ บางคนทักทาย บางคนยิ้มให้อย่างเป็นมิตร นทีลงจากรถ สูดลมหายใจลึกก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้และกล่องอุปกรณ์ทางการแพทย์ออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“คุณหมอคนใหม่ใช่ไหมครับ?” เสียงทุ้มแต่สดใสดังขึ้นจากด้านหลัง นทีหันไปมอง และสิ่งที่เขาเห็นทำให้หัวใจเขาเหมือนหยุดเต้นชั่วขณะ

ชายหนุ่มร่างโปร่งในเสื้อเชิ้ตลินินสีขาวกับกางเกงผ้าสบายๆ ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่สดใสจนเหมือนพระอาทิตย์ยามเช้า ดวงตาเป็นประกายเต็มไปด้วยความอบอุ่น

“ผมอินทราครับ คุณครูอาสาของที่นี่ ยินดีต้อนรับนะครับ” เขาเอ่ยพลางยื่นมือมาให้จับ นทีลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มบางๆ และจับมืออีกฝ่าย

“ครับ นที…หมออาสาคนใหม่”

มือที่สัมผัสกันเพียงชั่วครู่กลับทำให้นทีรู้สึกถึงบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน… ความรู้สึกอบอุ่นและสงบอย่างประหลาดในหัวใจ

แต่ใครจะรู้… การพบกันครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตของทั้งคู่ไปตลอดกาล.