“ยัยโรคจิต คนเขาไม่ชอบยังมีหน้าตามมาถึงห้อง” “ใครตามนายไม่ทราบ ฉันอยู่ห้องใกล้ ๆ นี้อยู่แล้ว ไอ้คนหลงตัวเอง” แค่เคยสารภาพรักตอนสมัยเรียนคิดว่าผ่านมาหลายปีขนาดนี้คนเขาจะยังชอบอยู่หรือไง

“แค่ได้กันครั้งเดียวไม่ทำให้คุณค่าฉันลดลงหรอก”

“ไม่ลดลงหรือไม่มีคุณค่าตั้งแต่แรกกันแน่ เหอะ!”

...

“นี่มึงเกลียดเขาจนยอมกลับไปคบกับคนที่นอกใจเลยเหรอ มันดีกว่าจริง ๆ ใช่ไหม”

พระเอกโดนแฟนนอกใจแต่พยายามหลอกตัวเองและบอกกับเพื่อนอยู่ตลอดว่าเกลียดผู้หญิงแบบนางเอก

“เชิญเลย! เชิญกลับไปคบหาดูใจรำลึกความหลังกับแฟนคนแรกที่รักมากของนายเลย ขอให้มีความสุขกับเขาที่ค่อย ๆ งอกขึ้นมาอีกครั้ง”

ยิ่งอารมณ์ข้าวฟ่างเดือดปุดก็เป็นเชื้อสุมให้โทสะในใจของเป็นเอกลุกโชนไม่ต่างกัน

“งั้นเธอก็รู้ไว้เลยนะ ต่อให้เราจะนอนด้วยกันอีกกี่ครั้งฉันก็เลือกที่จะกลับไปหาเอิงเอยมากกว่าเธอ เพราะอะไรรู้ไหม”

“เพราะฉันเกลียดเธอ เกลียดมาแต่แรกคนที่ทำให้ฉันต้องกลายเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น เกลียดคนที่คอยมาตามฉันต้อย ๆ มันดูไร้คุณค่า แล้วยิ่งที่เธอพูดออกมาวันนี้มันยิ่งทำให้เธอดูไร้คุณค่าเข้าไปอีก”

การที่เธอสารภาพรักกับเขาไปมันทำให้เขาอับอายขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเพราะเป็นเธอไม่ว่าจะทำอะไรมันถึงได้ผิดไปหมด

 

 

……

 

ทำความเข้าใจก่อนอ่าน

การกระทำของตัวละครในเรื่องไม่ได้เหมาะสมและถูกต้องทุกอย่าง มีการใช้คำหยาบ เนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนอาจจะไม่สมจริงบ้างก็ถือว่าอ่านเอาสนุกนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ

คอมเมนต์อย่างมีสติและไม่ใช้คำพูดไม่ดีต่อตัวนักเขียนนะคะ ติกันได้แต่ติด้วยคำพูดที่ดีค่ะหญิงพร้อมรับฟัง

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว