“เรียกพ่อสิครับเจ้าป่า พ่อคือพ่อของหนู”
“ตาแก่ผมดำโกหก เจ้าป่าไม่มีพ่อหยอก หึ”
“เจ้าป่ามีพ่อ พ่อคือพ่อของเจ้าป่าไงครับ”
“ไม่มีพ่อ...คับ” หางเสียงเริ่มมาเมื่อมารดาตะโกนเตือนให้พูดเพราะๆ พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีคำว่าครับ เจ้าเด็กแก่แดดจ้องมองคนตรงหน้าเขม็ง ก่อนจะอ้าปากพูดอีกครั้งว่าตนเองนั้นไม่มีพ่อ
ภูวิศครุ่นคิดอย่างหนักจะอธิบายอย่างไรให้ลูกชายเข้าใจและยอมรับว่าเขาคือพ่อ ไม่นานใบหน้าก็มีรอยยิ้มขึ้นมา
“เราสองคนเป็นพ่อลูกกันจริงๆ เจ้าป่าดู หน้าเราเหมือนกัน”
เขาชี้ไปที่กระจกบานใหญ่ซึ่งวางอยู่ตรงมุมห้อง เด็กน้อยจึงหันไปมอง ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วปฏิเสธเสียงสูง
“ไม่จีงงง เจ้าป่าเหมือนมี้ ตาแก่ผมดำโกหกตกนายกน้าจะบอกให้” ปากเล็กยื่นออกมาขณะที่เอามือกอดอก คิ้วทั้งสองยับย่นจนพ่ออยากจะหัวเราะ ไอ้ท่าทางแบบนี้เหมือนตนเองตอนเด็กไม่มีผิด
ภูวิศสูดอากาศเข้าปอดแล้วบอกตัวเองให้อดทน ลองคุยอีกรอบเดี๋ยวเจ้าป่าก็ยอมรับเอง นิ้วเรียวยาวจึงชี้ไปยังกระจกอีกครั้ง
“พ่อพูดจริง เจ้าป่าดูกระจกสิ เราหน้าเหมือนกัน”
“คนโกหกต้องตกนายก ตกนายก ตกนายก”
“เฮ้อ คุยกับหนูทำไมพ่อถึงได้รู้สึกเหนื่อยกว่าทำงานอีก”
“พูดโกหกต้องตกนายกย้อยปี”
“โอ้โฮตกนรกร้อยปีเลยเหรอ ใครบอกเจ้าป่า”
“หยวงตาบอก คนพูดโกหกต้องตกนายกย้อยปี”
...
ฝากคุณนักอ่านเอ็นดูเจ้าป่าด้วยนะคะ ตัวนี้แสบมาก
ถ้าชอบฝากกดไลก์ กดหัวใจ เก็บเข้าชั้น คอมเมนต์กันด้วยน่า
ซีรีส์ เพิ่มรัก
1. กามเทพพร้อมสุข 2. มาดีมีรัก
3. คุณพ่อมือใหม่กับลูกน้อยตัวป่วน
Guest
