“เรื่องของเราคงต้องจบลงตรงนี้แล้วแหล่ะดา” ภานุวัฒน์เอ่ยเสียงเย็น ไร้ความรู้สึกใดๆ แต่คนที่ฟังถึงกับใจสั่น โลกทั้งโลกของเธอล่มสลายลงตรงหน้า ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ จากเขา ทุกอย่างมันปกติมาก ปกติมากจริงๆ จนเธอคิดว่าเธอจะอยู่แบบนี้ไปอีกนานเท่านาน
“ทำไมคะ ดาทำผิดอะไร ทำไมอยู่ดีๆ คุณนุถึงบอกเลิกสัญญาของเราคะ” ภิรดาเอ่ยถามพร้อมกับหยาดน้ำตาที่เริ่มไหลซึมออกมาจากหางตาของเธอ นี่มันถูกบอกเลิกกลางอากาศชัดๆ เมื่อคืนเขาและเธอยังมีความสุขอยู่เลย แล้วอยู่ดีๆ เขามาบอกเลิกแบบนี้ ใครจะไปรับไหว เจ็บปวดจวนเจียนจะขาดใจตายเสียด้วยซ้ำ
“ทุกอย่างมันถึงเวลาแล้ว ฉันกำลังจะแต่งงาน คู่หมั้นของฉันกำลังจะกลับมาที่เมืองไทยอาทิตย์หน้านี้แล้ว ฉันไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี ถ้าเขารู้เรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นเธอกับฉันมันควรจะจบกันตั้งแต่ตอนนี้ เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันไม่ให้เธอจบฟรีๆ หรอก ฉันมีเงินให้เธอก้อนใหญ่ ให้เธอไปตั้งตัว แต่มีข้อแม้ เธอจะต้องลาออกจากงานที่โรงงาน ฉันจะได้ไม่ต้องระแวงว่าเธอจะมาพูดอะไรที่จะทำให้พิมเขาไม่สบายใจ” เขาปกป้องความรู้สึกของพิมใจว่าที่เจ้าสาวของเขา แต่เขาไม่คิดจะปกป้องความรู้สึกของนางบำเรอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาสักนิด ทุกอย่างมันดูแตกสลายไม่มีชิ้นดี ความหวังที่เคยวาดไว้มันพังลงตรงหน้า พังลงแบบไม่มีชิ้นดี
Guest
