'แพกซ์'
อัลฟ่าหนุ่มที่ชื่นชอบการไว้ผมยาวและทำเล็บเจล
เขามักจะควงแต่อัลฟ่าด้วยกันหรือโอเมก้าที่สวยเด่นเท่านั้น
อายุ25ปี ถูกส่งเข้ามาทำงานในบริษัทแล้วเจอโอเมก้ารุ่นพี่คนนึงก็รู้สึกไม่ชอบขี้หน้าเข้าตั้งแต่วันแรกที่เจอ
'ไวท์'
โอเมก้าอายุ27ปี มีกลิ่นฟีโรโมนเป็นกลิ่นดอกลิลลี่
การเข้าสังคมติดลบ พูดน้อยทำงานหนัก
ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างนัก จนกระทั่งมาเจอรุ่นน้องในที่ทำงานที่ดูไม่ชอบตัวเองเลยเผลอสนใจคนคนนี้
"อะไรน่ะ... กลิ่นแบบนี้ มึงฮีตเหรอ!!"
คนที่เผลอเปิดประตูเข้ามาเพราะกะจะหาเรื่องตามเคยผงะถอยหลังมองคนที่เอาแต่นอนขดอยู่กับพื้นในห้องทำงานที่ไร้ผู้คน
หน้าขาวซีดของคนที่มักจะโดนจิกกัดประจำตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อน่ามอง ปากอิ่มนั่นก็เม้มเข้าหากันแน่น
ไหนจะแววตาที่มองมาที่เขาเหมือนขอร้องให้เขาเอามันไวๆเสียยังไงยังงั้น
"อะ.. ออกไป.. ออกไปเถอะครับ"
ไวท์เอ่ยขอด้วยเสียงสั่นๆ เขาห้ามตัวเองไม่ได้ เวลานี้หากอยู่ที่บ้านแม่คงจะหายาให้เขาวุ่นแล้ว
เขาเองก็ดันลืมพกยาเสียได้ ของสำคัญแบบนั้น...
ไวท์ได้แต่ด่าให้ความสะเพร่าของตัวเอง
หน้าแดงของคนที่ถูกมองว่าจืดชืดมาตลอดนั่นทำเอาคนที่มองอยู่เผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แล้วกลิ่นที่อบอวลชวนให้เขาเข้าไปดมนี่มันอะไร
คนสวยผมยาวเหมือนยิ่งถูกห้ามก็ยิ่งอยากลองท้าทายด้วยเพราะคิดว่าฟีโรโมนของอีกฝ่ายคงไม่ได้เรื่องเหมือนเจ้าของนั่นแหละ
"กลิ่นหอมนี่.. ทำไมปกติมันไม่ได้หอมขนาดนี้"
ไวท์สะดุ้งเมื่อแขนถูกมือขาวของอีกฝ่ายแตะโดน
เขาบ้าไปแล้วหรือไง โอเมก้าที่กำลังฮีต อยู่กับเขาในห้องลำพังแบบนี้ได้ยังไงกัน ถึงจะไม่รู้ว่าแพกซ์เป็นโอเมก้าหรืออัลฟ่าแต่ก็ควรป้องกันไว้ก่อนหรือเปล่า..
"ออกไปเถอะครับ ผมขอร้อง.."
แค่ถูกแตะเนื้อตัวก็เต้นเร่าอยากให้อีกฝ่ายสัมผัสตนมากกว่าเดิม
ไวท์ได้แต่พยายามรวบรวมสติให้ได้มากที่สุด แค่นี้ก็ถูกว่าถูกด่าสารพัดแล้ว เขาไม่อยากถูกแพกซ์รังเกียจกันไปมากกว่านี้แล้ว
คนที่แค่กะจะเข้ามาแกล้งแล้วกลับไปนั่นเริ่มหายใจติดขัดเมื่อดมกลิ่นหอมที่ตนถูกใจเข้าไปเยอะเข้าเรื่อยๆ
"ร่านจริงๆ ฮีตแล้วไม่พกยา คงรอให้ใครสักคนเข้ามาเอาใช่มั้ยล่ะ น่าเกลียดจริงๆ"
Guest
