นิยายเปิดให้อ่านฟรีจนจบ / ลงจบจะติดเหรียญ
พลอยชมพู หญิงสาวที่เคยใช้ชีวิตอย่างสดใส แต่กลับถูกบาดแผลในอดีตฉุดรั้งให้ต้องหนีห่างจากทุกสิ่ง แม้เธอจะย้ายตัวเองมายังสถานที่ใหม่ๆ เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดในอดีต หวังเริ่มต้นใหม่โดยไม่ต้องเหลียวหลัง แต่โชคชะตากลับพาเธอมาพบกับเขาอีกครั้ง
ลีอันเดอร์ หรือ "เลโอ" ชายหนุ่มผู้เต็มไปด้วยเสน่ห์อันเย็นชาและลึกลับ เป็นชายผู้มีทุกอย่างพร้อม ทั้งหน้าที่การงาน ชื่อเสียง และทรัพย์สิน แต่สิ่งที่เขาขาดไปคือความสงบในจิตใจ บาดแผลจากอดีตที่เขาปฏิเสธจะพูดถึง ทำให้เขาปิดกั้นตัวเองจากทุกคนรอบข้าง จนวันที่เขาได้เจอกับเธอคนนี้ที่แตกต่าง แต่กลับคุ้นเคย เหมือนเขาลืมอะไรสักอย่างที่สำคัญมากไป
ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและพลอยชมพูเริ่มต้นขึ้นด้วยความบังเอิง แต่กลับค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นความใกล้ชิดที่ทั้งสองไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อหัวใจที่เย็นชาของลีอันเดอร์เริ่มอบอุ่นขึ้นเพราะหญิงสาวที่ไม่เคยยอมแพ้ต่อความเย่อหยิ่งของเขา พลอยชมพูเองก็ต้องต่อสู้กับความกลัวในใจตัวเอง และเรียนรู้ที่จะเชื่อมั่นในความรักอีกครั้ง ท่ามกลางแรงดึงดูดที่เข้มข้นและอุปสรรคที่ถาโถมเข้ามา
พลอยชมพูและลีอันเดอร์จะสามารถเอาชนะอดีตและสร้างอนาคตที่สดใสร่วมกันได้หรือไม่? หรือสุดท้ายแล้วบาดแผลในอดีตจะยังคงฉุดรั้งพวกเขาไว้ในห้วงเวลาเดิม?
~~~~~~~~~~~~~~~~~|•|~~~~~~~~~~~~~~~~~
“พี่เลโอ… หวังว่าสักวันพี่จะจำหนูได้บ้างนะ” พลอยชมพูพึมพำกับตัวเอง
ขณะเดียวกัน ที่บ้านพักของลีอันเดอร์ เขายืนพิงระเบียงห้องมองดูแสงไฟของกรุงเทพฯ ที่ส่องสว่างทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน ท่ามกลางแสงไฟและบรรยากาศเงียบสงบ เขาพลิกความทรงจำเกี่ยวกับหญิงสาวที่เจอในลิฟต์ขึ้นมาอีกครั้ง
เขาพยายามนึกถึงรายละเอียดที่ทำให้รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเธอ แต่ไม่ว่าจะนึกยังไงก็ยังนึกไม่ออก ความรู้สึกนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดนิดๆ เขาพึมพำกับตัวเองอย่างสงสัย
“ทำไมถึงรู้สึกคุ้นเธอนักนะ...พลอยชมพู”
ท่ามกลางความสงสัย เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นและเปิดเพลงที่ฟังประจำ ความทรงจำเก่าๆ สมัยที่เขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในห้องแถวที่ชลบุรีเริ่มกลับเข้ามาเป็นภาพเลือนๆ ในหัว เขานึกถึงเด็กสาวที่ชอบฟังเพลงจากเครื่องเล่นเก่าของเขา นึกถึงวันเวลาที่ทั้งคู่เล่นเกมกันอย่างสนุกสนานและช่วงเวลาที่นั่งทานอาหารร่วมกับครอบครัวของเด็กสาวคนนั้น
แต่ความทรงจำนี้ก็เลือนรางเกินไป เขาไม่สามารถเชื่อมโยงความทรงจำเหล่านี้กับหญิงสาวที่เจอในลิฟต์ได้อย่างชัดเจน
“บางที...คงแค่ความบังเอิญ” ลีอันเดอร์พูดกับตัวเองเบาๆ
Guest
