วันที่ไลลาลินทร์เลิกโง่แล้วตาสว่างมองเห็นธาตุแท้ของเตโช
คือสองปีนับจากที่เธอแต่งงานเป็นเมียและอยู่กิน ปรนนิบัติพัดวีเขาอย่างดี
วันที่รู้ว่าโดนหลอกใช้ วันที่รู้ว่าสำหรับเขา…เธอมีค่าเป็นแค่เครื่องมือผลประโยชน์
แล้วยังต้องมีเหตุผลอะไรให้รักเขาต่อ?
ยังต้องหาข้ออ้างไหนเพื่อรักผู้ชายใจดำอำมหิตคนนี้อีก?
หนทางเดียวที่จะหลุดพ้นคือต้องหย่าให้เร็วที่สุด!
เตโช อินทรสุวรรณ (30 ปี)
นายน้อยจากไร่อินทร รับช่วงต่อไร่และโรงแรมอินทร
เจ้าเล่ห์ อารมณ์รุนแรง ขี้หึง หวงของ ทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ต้องการ
ไลลาลินทร์ ภักดีธรรมรงค์ (28 ปี)
ลูกสาวคนเล็กของนักการเมืองท้องถิ่น
ใจดี อ่อนหวานและอ่อนไหว ขี้เกรงใจแต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเผชิญหน้าและต่อสู้ ก็เข้มแข็งขึ้นมาได้
“รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ลินทร์ดื้อกับพี่จังเลย พี่บอกว่าไม่ชอบให้ใส่แขนกุด แต่ลินทร์กลับใส่สายเดี่ยว พี่บอกว่าเลิกงานแล้วให้กลับบ้านทันที ทำไมถึงยังแวะไปที่อื่นอีก?”
“คะ?”
“ลินทร์ยังไม่ตอบเลยว่าวันนี้เลิกงานที่ออฟฟิศแล้วขับรถออกไปไหน แต่พี่รู้…ถึงลินทร์ไม่บอกพี่ก็รู้ว่าไปที่โรงงานมา”
“พี่ยุอยากได้บัญชีผลไม้ที่เราส่งไป ลินทร์เลย…”
“ถึงเป็นเรื่องงานแต่ลินทร์ขัดคำสั่งพี่ ทั้งเรื่องสายเดี่ยวนี่ ทั้งเรื่องที่เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านทันที ลินทร์ดื้อกับพี่อีกแล้วนะ รู้ใช่ไหมว่าเด็กดื้อต้องโดนอะไร?”
เรื่องนี้เป็นนิยายในเซต ล่ามรักเมียชัง
แพรร่วมงานกับอีกสามนักเขียนสาวที่จะปล่อยตามมาหลังจากนี้ ฝากติดตามด้วยนะคะทุกคน
อีกสามท่านเปิดเรื่องเมื่อไหร่แพรจะมาแปะไว้ให้ไปตามกันค่ะ
ฝากนิยายเรื่องใหม่ของผืนแพรด้วยนะคะ
เรื่องนี้พระเอกไม่ต่างจากตัวร้าย ธงแดงก่ำ แต่ไม่มีนอกกายนอกใจ
เป็นเรื่องราวที่จะว่าแต่งก่อนรักก็ไม่เชิง เพราะน้องลินทร์รักอิพี่เตมาตั้งแต่เด็ก
ส่วนอิพี่นี่สิ...หลอกให้น้องรักแล้วรักอีกแต่ไม่คิดจะรักตอบ
ไม่รักนะ ไม่รักแหละ แต่โคตรหวง! แล้วก็โคตรขี้หึงสุด ๆ
ใจดำอย่างกับถ่านแบบนี้จะหอนดังแค่ไหนกันนะ?
หึ!
Guest
