** ในที่สุดก็ได้เริ่มเขียนเรื่องราวจากชีวิตจริงของตัวนักเขียนช่วงเรียนมหาวิทยาลัยสักที ความจริงอยากเขียนตั้งแต่เริ่มเป็นนักเขียนเต็มตัวแล้วแหละ แต่มันมีคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ไม่กล้าทักไปขอเขา แต่แล้ววันหนึ่งเขามาดูไลฟ์ที่เรานั่งทำงาน แล้วบอกว่าทำไม ไม่เอาเรื่องของเราไปเขียนล่ะ วินาทีนั้นย้อนถามกลับไปว่าได้เหรอ เขาอนุญาตใช่ไหม เขาบอกว่าได้เพราะมันเป็นเรื่องราวดี ๆ ที่เราได้มาเจอกัน และเราก็ได้กลับมาโทรคุยกัน มันเป็นการปลดล็อกความรู้สึกตลอดสิบเอ็ดปีที่ผ่าน เพราะความรักครั้งนั้นเราไม่กล้าเปิดใจรักใครอีกเลย เพราะกลัวเจ็บและทรมานอีก
ความรักครั้งนั้นไม่ได้หวังครอบครอง แต่เป็นรักที่พร้อมยืนมองเขามีความสุขกับผู้ชายคนนั้น ใช่แล้ว เราเคยรักเกย์มาก่อน เคยคิดว่าจะเปลี่ยนใจเขาได้ แต่ทุกอย่างมันก็ไม่อาจฝืน อย่างน้อยเราก็ได้เรียนรู้ว่าการได้รักใครสักคนมาก ๆ เป็นอย่างไร
ส่ง