เวลามีความรักดีๆ ก็ไม่มีใครอยากเลิกราหรอกจริงไหม แต่ในโลกความเป็นจริงความรักมันดันไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน ฉันเลยต้องปล่อยเขาไป
กันต์เติบโตมาอย่างดี ถูกห้อมล้อมด้วยความรักเสมอมา แล้วอีฟจะกล้าฉุดเขามาลงนรกของเธอได้อย่างไร เทพบุตรอยู่บนสวรรค์เหมาะสมที่สุดแล้ว ถ้า....พระเจ้าไม่หาเรื่องแกล้งฉัน!!!
อีอีฟคนนี้จะบ้า กว่าจะขาดกันได้ใช้เวลาตั้งนานเท่าไหร่ จู่ๆพระเจ้าก็เหวี่ยงเขามาเป็นเจ้านายของฉัน ที่ฉันพึ่งจะได้งานที่ฝันใฝ่เนี่ยนะ ให้ตายเถอะ
' ไม่เจอกันก็ทำใจไม่ได้อยู่แล้ว เจอกันทุกวันแบบนี้คงทำใจได้หรอกอีอีฟ '
หรือยังไง เห็นที คงต้องพุ่งตัวจากนรกไปสวรรค์แล้วกระมัง
********************
" เธอจะเอาไงกันแน่! " อีฟตะโกนอย่างเหลืออดเมื่อรู้สึกว่าเจ้านายตัวดีพ่วงตำแหน่งแฟนเก่า กวนเธอเสียจนเกินเหตุ แต่ดันนึกขึ้นได้ว่าเผลอใช้สรรพนามส่วนตัวต่อหน้าพนักงานคนอื่น มือเรียวอุดเข้าที่ปากตัวเองก่อนตากลมจะลุกวาวอย่างตกใจ
" เอ่ออ ท่านประทานต้องการแบบไหนคะ ขอโทษทีค่ะ เมื่อคืนนอนน้อยไปหน่อย " เธอแก้ตัวเลิ่กลั่กก่อนจะรีบค้อมคำนับให้ท่านประธานตัวดี ไม่ใช่ว่าเคารพอะไรหรอกนะ แต่แบบไม่กล้าสู้หน้าต่างหาก โถ่เอ้ย
" ปัญหามันเยอะ คุยตรงนี้เห็นทีไม่เหมาะ " เขาเอ่ยด้วยเสียงเย็นๆ ก่อนจะหยิบแฟ้มเจ้าปัญหาไปถือไว้ ครานี้พื้นที่จ้องอยู่นานหามีแต่ปลายเท้าตัวเองไม่ แต่กลับมีLouis Vuitton รุ่น Monte Carlo โผล่เข้ามาด้วย เงยหน้าไปมีหวังตายแหงๆ
" เชิญคุณอริสรา ที่ห้องของผมด้วยครับ " พูดจบเขาก็พาร่างกำยำเดินนำไปยังห้องประจำตำแหน่งตนทันที แล้วเธอจะทำอะไรได้นอกจากเดินก้มหน้างุดๆตามไป
มือเรียวปิดประตูลงหลังจากที่ตัวเองก้าวขาเข้าไปยังห้องของเจ้านายตัวดีแล้ว เธอพรูลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปประจัญหน้ากับคนจุกจิกที่เข้ามาก่อนแล้ว
" ว้าย!!! "
ไม่ทันได้เห็นหน้าอีกคน เธอก็โดนอีกฝ่ายรวบตัวพาดบ่าเดินดุ่มๆไปยังโต๊ะทำงานของเขาอย่างรวดเร็ว สะโพกกลมถูกหย่อนลงบนโต๊ะทำงานโดยมีร่างหนากางแขนสองข้างค้ำโต๊ะขนาบร่างกายเธอเอาไว้
" โมโหขนาดนั้นเชียว ถึงหลุดสรรพนามพวกนั้นขึ้นมา " เขาพูดพร้อมใบหน้ายียวน แต่สายตากลับเอาเรื่องชะมัด
" ไม่ใช่สักหน่อย เค้า...เอ้ย! ดิฉันแค่ลืมตัวค่ะ ขออภัยท่านประธานด้วย รบกวนหลบด้วยค่ะ ดิฉันจะไปทำงาน " เธอกล่าวพร้อมทำท่าจะกระโดดลงจากโต๊ะ แต่เขาก็ใช้ตัวกันเอาไว้
" แค่พูดว่าอยากกลับมา มันยากมากเลยเหรอเธอ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ทำเอาคนตัวเล็กกว่าใจวาบไหว
" แต่เธอพูดเองไงวันนั้น ว่าเราสองคนมาไกลกันมากแล้ว อย่าถอยหลังกลับไปอีกเลย ให้เดินไปข้างหน้า ไม่ใช่เหรอ... " เธอพูดก่อนเบือนหน้าหลบตาอีกคน
ฟุบ
ใบหน้าคมโน้มลงมาซบบนลาดไหล่ที่คุ้นเคย
" แล้วเดินไปด้วยกันข้างหน้า... อีกสักครั้งได้ไหมครับ "
กันต์ x อีฟ
*******************
#ลมหวนแห่งรัก
...
อายุต่ำกว่า 20 ปีควรได้รับการแนะนำ
⚠️นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์เตอร์ทั้งหมด สถานที่ที่กล่าวถึงมีทั้งสมมุติขึ้นและสถานที่จริง โดยไรท์เตอร์ไม่ได้มีจุดประสงค์ใดที่จะทำความเสื่อมเสียแก่สถานที่นั้นๆ แต่อย่างใด อาจมีการกล่าวถึงความเชื่อส่วนบุคคล และศาสนา ตามหลักความคิดตัวละคร มิได้ลบหลู่หรือสร้างความเสียหายแต่อย่างใด ⚠️
⚠️ ตัวละครทุกตัวมีร้ายมีดี ไม่ได้สะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์ มีความรัก โลภ โกรธ หลง เห็นแก่ตัว มีทัศนคติ และการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกัน และอาจจะมีเรื่องผิดศีลธรรม เป็นไปตามตรรกะของตัวละครที่ถูกสร้างขึ้น และการที่ตัวละครเป็นเช่นไร ไม่ได้แปลว่าไรท์เตอร์จะเป็นเช่นนั้น และไรท์เตอร์มิได้มีจุดประสงค์จะชี้แนะแต่อย่างใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และแยกแยะด้วยค่ะ ⚠️
⚠️ โปรดไม่วีนแตกใส่กัน หากใครหลงเข้ามาแล้วไม่ถูกใจอย่างแรง กรุณากดออก ไม่สร้างพลังงานลบให้กันนะคะ ขอบคุณค่ะ ⚠️
⚠️ แต่หากเป็นคำติชม และคำแนะนำ ไรท์คนนี้ยินดีรับฟังและปรับปรุงเพื่อนักอ่านที่น่ารักเสมอค่ะ ⚠️
⚠️⚠️⚠️ dirty talk , sex , toxic relationships , toxic parents ⚠️⚠️⚠️
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และแยกแยะอย่างสูง แนะนำติชมได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
#ลมหวนแห่งรัก
********************
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์