เพียงแค่ได้เห็นใบหน้าสวย สรีระหน้าฟัดของ พลอยพัตรา ทำให้ เฟอเดอริค มอโร อยากจะคว้าตัวเธอมาเป็นดอกไม้บนเตียงของเขาทันที คนเจ้าเล่ห์และเจ้าบุญทุ่มอย่างเขาจึงทำทุกอย่างที่จะได้ดอกไม้ดอกนี้มาเชยชม แม้ว่าจะต้องเสียเงินมากมายแค่ไหนเขาก็ยอม
................................
"เธออย่าลืมสิว่าเธอเป็นคนยินยอมที่จะเป็นดอกไม้บนเตียงของฉันเองนะ ฉันไม่ได้บังคับไม่ได้ข่มขู่อะไรเธอเลย เพราะฉะนั้นอย่าสะดีดสะดิ้ง อย่าทำเป็นเล่นตัว ฉันใช้เวลานอนกับเธอไม่นานหรอก สองสามชั่วโมงก็เสร็จแล้ว ไม่ช้ำ ไม่บุบสลาย ฉันจะทะนุถนอมเธอให้เหมือนกับดอกไม้ล้ำค่า แต่ถ้าเธอยังอิดออดโก่งค่าตัวล่ะก็ รับรองได้คลานกลับไปที่บ้านแน่นอน"
"ฉันล่ะสมเพชคุณจริงๆ อยากได้ฉันมาเชยชมถึงขนาดทุ่มเทเงินทองและสติปัญญาด้านเลวมาบีบบังคับฉัน เพราะคิดว่าดอกไม้อย่างฉันบริสุทธิ์ไม่เคยถูกผู้ชายดม คุณคิดผิด ที่แสตนลี่ย์เค้าดอมดมฉันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว คุณก็ได้แต่ดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมเหลืออยู่น้อยนิดเท่านั้น"
"ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเป็นดอกไม้ที่ถูกไอ้แสตนลี่ย์ดอมดมแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอไม่มีวันเป็นดอกไม้ของใครได้อีก นอกจากฉันเพียงคนเดียว" เสียงห้าวคำรามพูด ถลึงตาใส่อย่างน่ากลัว