"หนูไม่ได้ทำอะไรผิด พี่คินจะไม่ฟังหนูอธิบายก่อนเหรอคะ?"
"ผิดสิ! ผิดที่เธออดทนไม่พอ ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเอง กับแค่เรื่องนี้ ยังอดทนไม่พอ..ในอนาคตจะไปทำอะไรได้..ไม่ได้เรื่อง!!"
เสียงตะคอกของเขายิ่งตอกย้ำให้ยาหยีรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ
"หนูเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง ว่าพี่คินคนเดิมตายจากโลกนี้ไปแล้ว"
น้ำตาคลอเบ้ามองเขาอย่างตัดพ้อน้อยอกน้อยใจเป็นที่สุด ณ.นาทีนี้ยาหยีอยากจะหนีไปให้พ้นๆ หนีไปจากคนใจร้าย ใจดำ ไร้หัวจิตหัวใจอย่างเขา
ทว่า...จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อตอนนี้เธอกลับเพิ่งรู้หัวใจตัวเองว่า หลงรักเขาอย่างหัวปักหัวปำ รักมาเนิ่นนาน เพียงแค่คิดว่าต้องห่างเหินไปไกลๆหัวใจดวงนี้ก็เจ็บปวด เจ็บปวดยิ่งกว่าถูกเขาเมินใส่ เจ็บยิ่งกว่าถูกทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดเย็นชาพวกนั้นเสียอีก
คำเตือน!
นิยายเรื่องนี้แต่งมาจากจินตนาการของนักเขียนทั้งหมด อาชีพ รายละเอียด สถานที่ ย่อมไม่ได้เกิดขึ้นจริง อาจจะไม่ได้มีรายละเอียดเกี่ยวกับอาชีพของตัวละครในนิยายมากนัก เนื่องจากแต่งขึ้นจุดประสงค์เพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ🙏
สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557
ห้ามดัดแปลงข้อความ คัดลอกหรือนำไปใช้บางส่วน ห้ามนำไปเผยแพร่ทุกกรณีโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
หากฝ่าฝืนมีโทษสูงสุดตามกฎหมายพระราชบัญญัติ2537
Guest
