ลัทธินิยมสาวอ้วน

“ท่านพี่..ท่านกลับมาแล้วหรือ” นางยิ้มให้สามี

เขารูปร่างสูงโปร่งและยังหล่อเหลา ทั้งใจดีกับนางมาก สายตาที่ราวกับเทิดทูนบูชานางเช่นที่เขากำลังมองอยู่นี้ก็เช่นกัน ราวกับไม่มีอยู่จริง นางยังไม่อยากเชื่อว่าจะได้แต่งงานกับคนเช่นนี้

“เจ้างดงามนัก ลี่เอ๋อร์ เจ้าเป็นเทพธิดาจำแลงใช่หรือไม่” ฟางหลินเฉินคุกเข่าลงตรงหน้าของภรรยาและกอดเอวกลมอวบอ้วนของนางไว้ ซบหน้าบนตักของนางราวกับพยัคฆ์ที่ยอมจำนนเป็นเพียงลูกแมวไร้เขี้ยวเล็บ

“ท่าน..ท่านพี่” หลิวลี่อินมองไปรอบๆ นางกังวลว่าอาจมีคนเห็นพวกเขาแสดงความใกล้ชิดมากเกินไปเช่นนี้ และอาจถูกตำหนิ แต่รอบๆ กลับไม่มีผู้ใดเลย อีกทั้งประตูหน้าต่างของห้องโถงก็ถูกปิดมิดชิดเรียบร้อยแล้ว

“เจ้าตัวหอมยิ่งนัก” เขาสูดดมกลิ่นดอกไม้แห้งจากตักของภรรยาอย่างหลงใหล

“เอ่อ..ข้ากำลังเย็บถุงหอมอยู่เจ้าค่ะ จึงเตรียมดอกไม้หอมไว้บ้าง..หากท่านพี่ชอบ ข้าจะ..”

“ข้าชอบ..แต่ชอบดมจากตัวเจ้ามากกว่า” ฟางหลินเฉินวนเวียนอยู่บนตักของภรรยา เขาค่อยๆ ลากปลายจมูกไปตามแนวพุงกลมของนางแผ่วเบา ไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างอ่อนโยน จนกระทั่งมาถึงอกอิ่มที่เคลื่อนไหวตามจังหวะหายใจ เขาบดจมูกสูดดมเอาความหอมเข้าปอดอย่างคลั่งไคล้

“ท่าน..ท่านพี่..” หญิงสาวเสียงสั่น เพราะรู้สึกว่าเขากำลังแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาของนาง

นิ้วเรียวยาวบีบพุงนุ่มนิ่มผ่านเสื้อผ้าของนางราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ เขายังคงหลับตาเบียดเข้าหาอกอิ่ม เอื้อมมือไปหยิบถุงหอมและเข็มปักในมือนางย้ายไปวางบนโต๊ะข้างๆ

“ท่านพี่..” เสียงหวานของนางพยายามเรียกให้เขามีสติ เพราะยามนี้ เขาทำท่าราวกับจะกลืนกินนางตรงนั้นให้ได้ หลิวลี่อินกลัวว่าเขาอาจไม่ยอมรอจนกลับไปถึงห้องนอน