ต่ดวงมึงจะมีผัวจริงๆ นะไอ้กุมภ์" จิตคำนึงพูดจบก็เอาหมูกระทะใส่ปากและพยักหน้าหงึกๆ สำทับคำพูดตนเอง
"เอาเรื่องมนุษย์หมาป่าดีกว่าว่ายังไง มึงเลิกพูดเรื่องที่กูจะมีผัวทีเถอะ ทั้งๆ ที่กูเป็นผัวใครต่อใครไปทั่ว"
"นั่นสิพี่ ถ้าเป็นในหนังในละคร ผมพูดแบบฟันธงเลยว่าเป็นฝีมือมนุษย์หมาป่า"
"มนุษย์หมาป่าหรอ"
"ก็มนุษย์หมาป่าในหนังไงพี่ เวลามันกลายร่าง ตัวใหญ่กว่าคนอีก"
"พวกมึงหยุดเรื่องหนังแล้วมาคุยเรื่องคดี"
"มันถือกำเนิดแล้ว กูรู้มาว่ามันเกิดเดือนกุมภาพันธ์ หน้าที่ของมึง ต้องหาหัวใจนายพรานมาให้กู กูทำให้มึงควบคุมตัวเองได้ มึงต้องตอบแทนกู กรรรซ์!!!" คนเป็นพ่อข่มขวัญลูกชายด้วยเสียงข่มขู่
“อืมมมม จะว่าไปคุณทวดกูเคยเล่าเรื่องนิทานเกี่ยวกับมนุษย์หมาป่าให้กูฟังนะ”
“มึงคิดว่าจะเป็นมนุษย์หมาป่าอย่างที่ทุกคนเอ่ยถึงมั้ยวะ” สืบรักษ์เอ่ยปากถามคนข้างๆ ขณะที่กำลังขับรถออกไป
“มันก็เหลือเชื่อเกินไป”
“ถ้ากูบอกว่ามันมีจริงๆ มึงเชื่อกูไหมกุมภ์”
“วันนี้มึงมาแปลกนะไอ้สืบ พูดกับกูดีๆ ก็เป็น”
“กูถาม”
“กูจะรู้ได้ไง กูไม่เคยเห็น”
“กุมภ์ มึงอย่ากวนกูสิ กูจริงจัง” สืบรักษ์ปัดรถมาที่ไหล่ทางเขาจอดและเปิดไฟขอทางและหันมาคุยกับรูมเมตของเขา ด้วยใบหน้านิ่งขรึมจริงจัง
“กูก็จริงจัง มึงจะให้กูบอกว่า กูเชื่อ เชื่อเลย เชื่อสนิทใจแบบนี้หรอ” กุมภาพันธ์เองก็หันไปตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่ติดไม่พอใจ
“มันมีจริง”
Guest
