พริ้มพราว เอี่ยมอัด หญิงสาวอายุ ผู้หนีจากการต้องไปอยู่บ้านเจ้านี้เพื่อดูแลและมอบความสุขให้กับบุตรสาวของเจ้าหนี้ เธอออกมาโดยทิ้งภาระทุกอย่างไว้ให้กับน้องสาวฝาแฝด ซึ่งในใจยังรู้สึกผิด แต่เป็นใครก็ต้องทำตามความรู้สึกของตัวเอง เธอไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอชอบผู้ชาย เธอจึงเลือกที่จะหนีทุกอย่างออกมา เธอหนีไปต่างจังหวัด ที่มีชายแดนติดกับเพื่อนบ้านเพื่อมาหาเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันนั้น เพื่อนของเธอทำงานอยู่ที่กาสิโนของอีกฝั่ง แต่เธอไม่รู้รายละเอียดของงานเท่าไหร่นัก เพื่อนของเธอฝากให้เธอทำงานเป็นพนักงานในนั้น ซึ่งเฮรับหน้าที่เป็นพนักงานบริการลูกค้า ไม่ว่าจะส่งอาหารตามห้อง VVIP หรือเธอกระเป๋า รวมถึงการเป็นเพื่อนนั่งดื่มหรือว่านั่งเล่นการพนันนั้นๆ
และวันหนึ่งเธอรับหน้าที่เสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับพวกนักพนันพวกนั้น หากมีโต๊ะไหนเรียกให้ไปบริการเป็นพิเศษ เธอก็จะได้ทริปเพิ่มเธอจำได้ว่ามีเสี่ยคนหนึ่งให้เธอไปคอยรินเหล้าให้ที่โต๊ะ แล้วในระหว่างนั้นผู้จัดการก็สั่งให้เธอเอาเครื่องดื่มเสิร์ฟให้ที่ห้องใดห้องหนึ่ง พอถึงหน้าห้องก็มีผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งเปิดประตูมารับ หลังจากนั้นมองของเธอก็ดับวูบ นั่นเป็นที่มาของสิ่งที่เธอจะได้พบเจอเรื่องราวต่างๆ ในวันนี้
“นี่!คุณ!” เธออุทานเป็นภาษาอังกฤษ หัวเธอเต้นระทึก ใบหน้าสวยซีดเผือด รอยยิ้มหยักปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้น บ้าจริง นี่เล่นตลกอะไรกับชีวิตฉันเนี่ย หญิงสาวคิดในใจ
“จำผมได้ด้วยเหรอ หืม” เสียงเข้มเอ่ย พร้อมสายตากร้าวที่ดูน่ากลัว พริ้มพราวกลืนน้ำลายลงคอ พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ เที่ยวบินนี้อีกครั้ง ห้องโดยสารที่รู้สึกเหมือนกับว่าจะมีผู้โดยสารเป็นฝรั่งคนนี้คนเดียวเท่านั้น เธอนึกเอะใจ อย่าบอกนะว่าเที่ยวบินนี้คือมีเขากับเธอแค่สองคน เที่ยวบินส่วนตัวงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้มั๊ง
“เอ่อๆ ฉันน่าจะขึ้นเครื่องผิด” คนตัวเล็กตั้งสติ หมายจะวิ่งหนี แต่ทว่าจู่ๆ ก็มีมือหนาเหมือนกับปอกเหล็กคว้าแขนเรียวของเธอเอาไว้
หมับ!
“จะไปไหน เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก หึ”
“อ๊ะ!อ๊าย นี่ปล่อยฉันนะ อื้อ ไอ้ฝรั่งบ้า อื้อ” พริ้มพราวดิ้นรนอยู่บนตักของร่างหนา มือน้อยๆ ก็ทุบตีหน้าอกของเขาพัลวัน อาลัลหลุบตามองใบหน้าหวานแล้วยกยิ้มมุมปาก ไม่มีใครหนีเงื้อมมือเขาพ้น นอกเสียจากว่าเขาวางมือไปเอง ยิ่งเป็นผู้หญิงไทยคนนี้ด้วยแล้ว เขาไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่ มีอย่างที่ไหน ทำเขาติดใจไม่พอ ยังแหย่จมูกเสือร้ายอย่างอาลัลนั้นเขาคงต้องจัดการสั่งสอนให้หลาบจำ
“หึ!หากอยากถูกเอาต่อหน้าพนักงานพวกนี้ก็ดิ้นเข้าไปสิ ดิ้นเลย” เสียงเข้มกระซิบข้างหู ทุกอย่างเป้ฯภาษาอังกฤษ พริ้มพราวเบิกตากว้างอย่างตกใจ ร่างกายของเธอเหมือนกับเครื่องจักรที่ถูกปิดสวิตช์ มันหยุดทันทีทันใดนั้นเอง คนตัวเล็กกวาดสายตาไปรอบๆ แล้วกลืนน้ำลาย สมองของเธอนึกถึงภาพในคืนนั้นเธอจำมันได้ไม่เคยลืม
********************************
Guest
