‘เปิดประสบการณ์กามสยิวสุดเหวี่ยงกับสามีเพื่อนสนิทตัวเองจนติดใจ สอนเสพสมทั้งภายนอกเเละภายในต่อให้ต่องซ่อนรอเพื่อนตัวเองเผลอต่อไปมารีนก็ยินยอมเป็นชู้รักของสามีคนอื่น!’

 

 

 

ซ่อนกามกับสามีเพื่อนเเรงดุ! [NTR] 

มารีน + พี่ไม้ 

-------------------------------------------------------------------- 

‘เปิดประสบการณ์กามสยิวสุดเหวี่ยงกับสามีเพื่อนสนิทตัวเองจนติดใจ 

สอนเสพสมทั้งภายนอกเเละภายในต่อ 

ไม่ต่องซ่อนรอเพื่อนตัวเองเผลอต่อไปมารีนก็ยินยอมเป็นชู้รักของสามีคนอื่น!’ 

---------------------------------------------------------------------- 

 

“แล้วจะให้เพื่อนเธอนอนแบบนี้เหรอ?” มองสภาพเพื่อนภรรยาตัวเองที่มากินเลี้ยงแล้วดันดื่มหนัก เมาจนหลับไม่รู้เรื่อง ขนาดที่ว่ายืนพูดถึงอยู่ใกล้โซฟาขนาดนี้ เสียงยังไม่อาจทะลุเข้าโสตประสาทของอีกฝ่ายได้เลยจน ไม้ สามีของเพื่อนสนิทหญิงสาวที่นอนหลับใหลต้องเอ่ยถาม 

 

“ปล่อยให้มารีนมันนอนไปอย่างนั้นแหละ เพื่อนของกิ่งนะถ้าได้เมาแล้วหลับลึกไม่รู้เรื่องเลย” ต่างจากผู้เป็นสามีที่เพิ่งพบเพื่อนสนิทของตนเพียงไม่กี่เดือน กิ่งแก้วมีท่าทีสบายใจเหมือนเห็นจนเป็นเรื่องปกติ 

 

และชินตากับการหลับคอพับของเพื่อนสาวพอสมควร อีกฝ่ายทำเพียงแค่ยักไหล่ อนุญาตให้เพื่อตนเองข้างที่บ้านหนึ่งคืน ก่อนที่จะหันไปหาสามีตนเอง แล้วเอ่ย... 

 

“ไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวกิ่งเอาหมอนกับผ้าห่มมาให้เพื่อนเอง พี่ไปจัดการธุระตัวเองเธอ ยังไงคืนนี้เรื่องที่พวกเรานัดกันไว้...” กิ่งแก้วหยุดพูด ช้อนสายตามองสามีตัวเอง ใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางค่อยไต่ขึ้นไปบนต้นแขนที่มีกล้ามเนื้อของสามีอย่างเนิบช้า บ่งบอกถึงนัยบางอย่าง 

 

“พี่ไม่ลืมหรอก งั้นกิ่งก็จัดการกับเพื่อนตัวเองไปก่อน พี่จะรีบไปอาบน้ำ” ท่าทางเร่งรีบ พูดจบแล้วก็กึ่งเดินเร็วขึ้นไปชั้นสองของบ้านทำให้ภรรยาตามกฎหมายอย่างกิ่งแก้วหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้า 

 

พวกเราแต่งงานกันมาสองปีแล้ว...แต่เรื่องบนเตียงยังคงเช่าร้อนอยู่เสมอ สามีของตนแรงดีเหลือจะเชื่อ ทำได้ทุกวัน แถมวันละหลายรอบจนตัวเธอหมดแรงอ่อนปวกเปียกใต้ร่างแกร่งแล้ว อีกฝ่ายก็ยังหาเศษหาเลยไม่จบไม่สิ้น จนบางครั้งก็ได้แต่ยิ้มอ่อนกับความต้องการที่มากจนเกินมนุษย์ของผู้เป็นสามี 

 

และมีความคิดแสนน่ากลัวอย่างหนึ่งที่วิ่งเข้ามาในหัวอย่าง หากว่าวันหนึ่งเธอไม่อาจรองรับอารมณ์กามของเขาได้อย่างที่เคยทำอยู่ อีกฝ่ายจะมีบ้านเล็กบ้านน้อยหรือไม่กันนะ? 

 

“อือ...หนาวจังเลย~” จนเสียงในลำคอของเพื่อนสนิทที่นอนไม่รู้เรื่องบนโซฟาดังขึ้น และทำมือลูบแขนตัวเองแสดงอาการหนาวอย่างเห็นได้ชัด จนเตะสายตาคนที่กำลังเหม่อลอย ฟุ้งซ่านกับความคิดของตนเองอยู่ ให้หันมามอง แค่เห็นท่าทางที่น่าเอ็นดูของเพื่อนสนิทตนเอง ก็อดระบายยิ้มไม่ได้ 

 

“จริงๆ เลย...เมาแบบเป็นแบบนี้ทุกที” บนสักหน่อย ก่อนที่จะรีบขึ้นชั้นสองไปนำผ้าห่มและหมอนมาให้เพื่อน จัดแจงท่าทางคนขี้เซาเสียใหม่ สบายใจแล้วก็รีบขึ้นไปห้องนอนของตนที่สามีน่าจะอาบเสร็จแล้วกำลังรอเพื่อนทำกิจกามยามดึกกันอยู่ 

 

“พี่นึกว่าจะปล่อยให้รอจนหาย.....เสียแล้วอีก” 

 

“โถ่...พี่ไม้ก็...” มือหนารวบร่างของภรรยาตามกฎหมายเข้ามาในอ้อมกอด พ่นลมหายใจรดต้นคอ บ่นอบใกล้หู มีขยับขึ้นไปขบกัดเบาๆ ด้วย เพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงการรอคอยที่แสนนานจนเกือบจะหมดอารมณ์ ทั้งที่จริงมันก็แค่หนึ่งถึงสองนาทีเองด้วยซ้ำ 

 

“แค่ไม่กี่นาทีเอง แล้วถ้าพี่ยังมัวแต่งอนกิ่งไม่เลิกแบบนี้ วันนี้คงไม่ได้ทำ ไอ้นั่นของพี่ได้หาย...แน่ๆ เชื่อกิ่งสิ” พูดแบบนี้ การตวัดสายตาจดจ้องกันก็หายไป ดวงตาคู่คมของสามีที่ทำให้ตกหลุมรักเขาได้ง่ายๆ ก็เบิกกว้าง แถมเหมือนจะเห็นรางๆ ว่ามีคนขยับหูและหางทิพย์กวัดแกว่งไปมา เหมือนกับลูกหมาที่กำลังดีใจ 

 

“เชื่อสิครับ ภรรยาพี่พูดถึงขนาดนี้ เราอย่ามัวแต่พูดกันเลยเถอะ มาเริ่มกันเลย” 

 

พรึบ! 

 

“อื้อ...พี่ไม้...อุ๊บ~” โถมร่างขึ้นทับ กดร่างบางไว้ใต้อาณัติแข็งแกร่ง ไม่รอให้เธอพูดกับเขาต่อได้เกินสองคำเลยด้วยซ้ำ อีกฝ่ายตบจูบลงมา กัดริมฝีปากเล็กจนมันเผยออกกว้าง แล้วจึงทำการแทรกสอดปลายลิ้นหนาเพื่อตวัดหาความหวานเป็นลำดับต่อไป 

 

“อ่าห์...อืมม...” ในห้องของสองสามีภรรยา ร่างกายที่ต่างขนาดและส่วนสูงเกี่ยวรัดกันอย่างเร่าร้อน ต่างผลัดกันโถมและทาบทับอย่างไม่มีใครยอมใคร ร้อนแรงมากถึงขนาดที่ว่าเครื่องปรับอากาศยังไม่อาจทำให้สองร่างที่ช่วยกันเพิ่มความร้อนเข้ามาในร่างกายไร้เหงื่อที่ปกคลุมร่างกายได้ 

 

จนเวลาเปลี่ยนแปลงจากสามถึงเลื่อนไปยังเที่ยงคืนบทสวาทของสามีภรรยาคู่นี้ก็จบลง...แต่ไม่ใช่เพราะต่างฝ่ายต่างอิ่มเอมในรสกามแล้ว แต่เป็นเพราะภรรยาร่างเล็กของเขาหมดแรงไปเสียก่อนนะสิ 

 

“กิ่ง...” เขาเรียกชื่อ ลองเขย่าร่างของคนที่นอนข้างๆ แล้วเพิ่มแรงเขย่าขึ้นก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย ถูกเขาเคี่ยวกำจนหลับไม่รู้เรื่องไปแล้วจริงๆ ไม่ได้แต่พ่นลม ระบายความอัดอั้น 

 

อีกแล้ว ภรรยาของเขาถึงสวรรค์เพียงคนเดียวอีกแล้ว! 

 

“โคตรจะน่าเบื่อ” จนมันอดที่จะบ่นออกมาดังไม่ได้ หลายรอบแล้ว เคยพูดคุยกันหลายครั้ง ภรรยาที่เขารักก็รับฟัง แต่สุดท้ายร่างกายมันก็ไม่อาจทนไหวตามที่เคยบอก...แล้วก็ทิ้งให้เขาค้างอยู่คนเดียวเรื่อยมา 

 

ช่างเป็นเรื่องที่ไม่รู้จะหาทางลงได้ยังไง มองร่างของภรรยาตามกฎหมายที่นอนหายใจสม่ำเสมออยู่บนเตียงอีกครั้ง ก่อนที่จะตัดสินใจเดินออกมาสูดอากาศยามดึกที่ด้านล่าง เขาหวังให้มันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นบ้าง 

 

ทางเดินไปสวนหน้าบ้านดูไม่ไกลมากนักเมื่อขายาวเดินผ่าน เคลื่อนไหวด้วยความเร็ว อีกฝ่ายเกือบจะออกไปถึงจุดมุ่งหมายได้แล้วด้วยซ้ำ หาไม่มีอะไรบางอย่างดึงความสนใจของเขาเอาไว้..อย่างเรียวขาบางสวยได้รูปที่อวดผิวพรรณขาวอมชมพูอย่างมารีนเพื่อนของภรรยาเขาที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่เช่นกันบนโซฟา! 

 

“อ่า...ขาอย่างขาวเลย” ไม่รู้ว่าความอัดอั้น ความบ้าบิ่น หรืออะไรกันแน่ที่ครอบงำเขาเอาไว้จนเลือกที่จะเดินเข้าไปก้มลงมองสิ่งที่เตะตาใกล้ๆ ตอนแรกก็แค่มองมันเฉยๆ เมื่อสายตาเริ่มเปลี่ยนจากปกติเป็นแทะโลม ร่างสูงก็ค่อยๆ ย่อตัวลง พร้อมกับยกมือค่อยๆ ลูบไปตามเรียวขาบาง 

 

“อือ...” คนที่ถูกแตะต้องตอนที่ไม่รู้สึกตัวทำเพียงแค่ส่งเสียงออกมาเบาหวิว และขยับขาเหมือนจะหนีความรำคาญเล็กน้อยเท่านั้น ไม่นานก็ตวัดขากลับมาทับกันในท่านอนตะแคงเช่นเดิม 

 

อาการเหมือนหลับลึกแบบนี้ยิ่งทำให้คนที่ถือวิสาสะแตะต้องร่างกายคนอื่นกำลังแน่ใจ ว่าการที่จะสัมผัสเธอต่อไปนั้นยังคงทำได้ และแน่นอนว่ามันไม่หยุดแค่เพียงการลูบเบาๆ หรือแตะต้องที่จุดเดิม เพราะร่างกายของเพื่อนภรรยาเขานั้นแค่มองด้วยตาเปล่าก็ช่างน่าสนใจจนอยากจะมองมันในแบบที่ไร้เสื้อผ้ากันเลยทีเดียว... 

 

“มารีน” แน่นอนว่าเขาแตะต้องเธอมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะเอ่ยเรียกเพื่อดูอาการอีกฝ่าย “มารีน...มารีนได้ยินพี่หรือเปล่าครับ...มารีน” ทยอยเพิ่มน้ำเสียงเรียกขาน ผสมกับการแตะต้องที่ตอนนี้มือหนามันลากขึ้นสูงมาจนถึงกางเกงยีนขาสั้นที่อีกฝ่ายสวมใส่อยู่แล้ว 

 

“มารีนครับ พี่เรียกเราสี่รอบแล้วนะ ถ้ายังไม่ตื่นพี่จัดการมันแล้วนะครับ” ไร้เสียงตอบรับ คนที่กำลังหื่นขึ้นหน้าเลยคิดเข้าข้างตัวเองว่าความเงียบคือคำตอบรับ มือหนารีบเข้าประจำที่อย่างแม่นยำ แล้วดึงรั้งซิบชิ้นเล็กๆ นั้นลงมาแบบไร้ความเกรงกลัวต่อสิ่งใด ไม่กลัวแม้กระทั่งความผิดต่อภรรยาของตัวเอง 

 

“ไหนๆ ก็ยอมพี่แล้ว ขอมองมันใกล้ๆ หน่อยนะครับ...อ่า...” ดึงกางเกงขาสั้นที่มีเนื้อผ้าหนาออก ด้วยสองมือ แถมยังทำง่ายดายเสียยิ่งกว่าเจ้าของของมันเป็นคนที่ถอดเองด้วยซ้ำ 

 

จ้องมองความสวยงามที่ซ่อนอยู่ใต้ซับตัวบาง เนื้อผ้าชิ้นที่สองไม่หนาเหมือนตัวที่อยู่ด้านนอก เขาเลยได้เห็นความสวยงามที่ซ่อนอยู่ภายในมากกว่าครึ่ง แค่เห็นอย่างเดียวก็อดที่จะปล่อยเสียงหนักในลำคอออกมาไม่ได้ 

 

แถมมือที่จับสิ่งกีดขวางอีกชิ้นให้ถอยออกห่างไปมันยังสั่นเอาเรื่อง เพราะสิ่งที่เขาจะได้จ้องมันตาเปล่า แบบไร้อะไรมาบดบังครั้งแรก 

 

“รู้ตัวไหมว่า...เราจะสวยโคตรเลยมารีน” เขามองมัน สลับกับมองหน้าคนที่กำลังนอน ก้มหน้าลงไปใกล้ ทำท่าทางสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ที่เบ่งบาน ราวกับว่ามันมีกลิ่นหอมออกมาจริงๆ 

 

“หอมสะอาดน่ากินมากเลยนะเรา...ทำพี่อยากกินจนตัวสั่นเลยเห็นไหม” แน่นอนว่ามารีนไม่เห็นมัน ก็เธอหลับอยู่จะเอาตาที่ไหนไปมองกัน ได้แต่นอนนิ่งๆ ขนาดเรียวขาบางข้างหนึ่งถูกจับยกขึ้น ก็ต้องยินยอมให้เขาทำ 

 

“ไม่ตื่นเลยนะ พี่รอให้เราตื่นไม่ไหวหรอก งั้นขอลองชิมมันหน่อยแล้วกันว่าจะอร่อยไหม จุ๊บ!” 

 

“อื้อ!” ความหอมมันแสนเย้ายวน จากที่ตอนแรกต้องการแค่เพียงจดจำกลิ่นความหอม เขากลับไม่อาจห้ามตัวเองหรือยั้งแรงได้อยู่ จำต้องกดหน้าลง แล้วลงแรงกลืนกินมัน เผยปากออกจนกว้าง จังหวะการกระทำรุนแรงและหนักหน่วง พอชอบใจกับรสชาติที่ถูกปาก 

 

เขาก็เลยเริ่มทำมันด้วยแรงหนักๆ ขนาดร่างที่นอนไม่รู้เรื่องยังต้องหลุดเสียงร้องครวญที่ไม่ใช่เสียงรำคาญ แถมร่างบางที่สมควรนอนหลับนิ่งเฉย ยังต้องยกสะท้านด้วยความวูบวาบเพราะสามีสุดหื่นของเพื่อนสนิทตัวเอง! 

 

------------------------------------------------------------------------ 

 

 

!!คำเตือน!! 

/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / สามีเพื่อน เพื่อนสนิทตีท้ายครัว / 

/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / เเอบกินลับหลัง / ผิดบาป / กาม / 

นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง 

ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น 

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ 

Blue Hestia 

ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย 

ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558 

หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558 

เน้น PWP เป็นหลัก  

Enjoy Reading Kah 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว