องค์หญิงใหญ่ไร้ซึ่งคุณธรรม

แคว้นต้าหลางพ่ายแพ้สงคราม จำต้องส่งตัวองค์หญิงใหญ่ไปเป็นเชลยในต่างแคว้น ในวันที่ไปรับนางกลับมาสู่มาตุภูมิ เป็นวันเดียวกับที่องค์หญิงใหญ่สิ้นชีพ บนที่ดินรอยต่อระหว่างแคว้นที่ไม่ขึ้นเป็นแผ่นดินของแคว้นไหนเลย การเดินทางของอีกคนหนึ่งจบลงอย่างน่าเสียดาย ทว่ากลับเป็นจุดเริ่มต้นของอีกคนหนึ่งอย่างน่าอัศจรรย์ 

เกิดเป็นเชื้อพระวงศ์ก็ไม่รู้จักความรักอยู่แล้ว...คำกล่าวนี้คงไม่เกินจริง 

" พระองค์เสียสละคน แต่หม่อมฉันสละชีวิตเกือบทั้งหมด ต้องกล้ำกลืนความอัปยศ สวมใส่อาภรณ์ที่เรียกว่าเชลย รอบตัวล้อมรอบไปด้วยกรงขัง หอก ดาบล้วนทิ่มแทงนับครั้งไม่ถ้วน เช่นนี้แล้วคำว่าเสียสละเมื่ออยู่ต่อหน้าหม่อมฉันก็เป็นแค่เพียงเศษเถ้าธุลีเท่านั้น "