[อีนิกม่า x อัลฟ่า]
‘พ่อครับ ทำไม…แขนพ่อ...ถึงมีเลือดไหลล่ะครับ พ่อ…พ่อครับ’
เสียงเล็กของเด็กน้อยวัยสิบขวบสะท้อนขึ้นมาในห้วงความทรงจำเขา เขารักพ่อมาก แต่แผลฉกรรจ์นั้นเขาเองที่เป็นคนสร้างขึ้น
เพราะงั้นเขาจึงไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรได้เท่า...กลัวตัวเอง
กลัวว่า...ตัวเขาตอนขาดสติจะเป็นคนทำร้ายคนที่เขารัก
กลัว กลัวเรื่องนั้นมาตลอด...
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ทนมองพี่ซันที่เขารักสุดหัวใจทรมานแบบนี้ต่อไปไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว อยากให้อาการรัทของพี่ที่เกิดจากโอเมก้าคนนั้นหายไปตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย เพราะใจเขามันกำลังหึงหวงแทบเป็นบ้าคลั่ง!!
“ให้...ผมช่วยนะพี่”
เสียงเข้มกระซิบแนบชิดใบหูที่กำลังแดงระเรื่อขึ้น อัลฟ่าหนุ่มค่อย ๆ ผละกอดออกจากน้อง สายตาคมของภูเมฆที่กำลังจ้องมองสบประสานสายตาเขาอยู่ดูแน่วแน่ ไร้วี่แววหยอกล้อเหมือนเช่นทุกครั้ง
“ผมรักพี่ ผมหวงพี่ พี่เป็นของผมได้คนเดียวพี่ซัน เป็นของคนอื่นไม่ได้ ต่อให้เป็นคู่โชคชะตาฟ้าลิขิต ผมก็จะแย่งชิงพี่มา”
Guest
