นางร้ายเช่นข้าผู้ใดบอกว่าไม่น่ารัก

" ไหนๆ หม่อมฉันก็ใกล้ตายแล้ว หม่อมฉันมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกกับท่าน คำพูดสุดท้ายที่อยากฝากเอาไว้ " 

ในขณะที่คมดาบกำลังตวัดไปมาอยู่เหนือหัวรั่วซีมีสิ่งหนึ่งที่นางอยากบอกกับเขา มันไม่ใช่คำสั่งลาแต่มันคือความในใจของนาง สิ่งที่นางอยากทำแต่นางรู้ตัวดีว่านางทำมันไม่ได้ นางไม่รู้จักพอเองโทษเขาหรือก็ไม่ได้เช่นกัน 

" หากวันใดเราสองได้กลับมาพานพบกันอีกครั้ง ข้าจะรักและซื่อสัตย์กับท่านเพียงคนเดียว หรือไม่ก็ขอให้ข้าในตอนนั้นหลีกหนีไปจากท่านให้ไกล อย่าได้ข้องเกี่ยวกันอีกเลย " 

ฉับ! 

สิ้นคำพูดคมดาบถูกฟันฉับลงมาทันทีแค่ครั้งเดียวหัวของรั่วซีพลันหลุดออกจากบ่าตกลงข้างตัว ทว่าร่างกายของนางกลับนั่งตรงไม่ขยับเขยื้อนไม่แม้แต่จะล้มลงเหมือนกับร่างนักโทษคนอื่นๆ สร้างความหวาดหวั่นและสยดสยองให้กับทุกคนที่มายืนดูไม่น้อย 

ใบหน้าที่เย็นชาของไต้ซวนอ๋องยังคงเรียบเฉยสายตาของเขาไร้เยื้อใยและความโศกเศร้า ร่างสูงค่อยๆ สาวเท้าเดินเข้าไปหานางอย่างช้าๆ แล้วมองหัวของนางที่ตกอยู่แนบตัวนางก่อนที่เสียงทุ้มต่ำจะเอ่ยขึ้น 

" ส่วนข้าหากต้องได้กลับมาพานพบเจ้าอีกครั้ง ข้าก็ยังจะทำกับเจ้าเหมือนเดิมเหมือนที่ข้ากำลังทำอยู่ตอนนี้ นางจิ้งจอกอย่างเจ้าต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่อีกสักกี่ครั้ง จุดจบที่เหมาะกับเจ้าที่สุดนั้นไม่พ้นความตายอยู่ดี "