อันนา เจ้าของตำแหน่งเฟรสชี่ปี 1 คณะแพทย์ศาสตร์ อายุ 19 ปี
ตองเก้า เจ้าของตำแหน่งเดือนวิศวะไฟฟ้าปี3 อายุ 21 ปี
พอ.เอาความโกรธแค้นพี่ชายนอ.ทั้งหมดที่เคยทำไว้กับเขา มาลงกับคนเป็นน้องสาว นั่นก็คือนอ.ด้วยการหลอกบังคับให้นอ.เป็นแฟน หลอกให้รัก และเผด็จศึกจนได้นอ.ตามที่ได้วางหมากเอาไว้ แต่กลับหลงรักนอ.เข้าให้ พอนอ.รู้ความจริงว่าพอ.มาหลอกจึงบอกเลิกและให้พอ.ออกไปจากชีวิต พอ.เลยโบ้หนักมากเพราะง้อยังไงนอ.ก็ไม่ยอมเข้าใจ แถมยังเอาผช.คนใหม่มาเย้ยอีกนี่สิมันยิ่งเจ็บกว่า
"ในเมื่อนายแก้แค้นฉัน. แทนพี่ชายจนสาแก่ใจของนายแล้ว นายก็ออกไปจากชีวิตของฉันได้สักที"
ไรท์ขอแจ้งนักอ่านให้ทราบค่ะ
นิยายเรื่องนี้ไรท์จะอัพลงให้อ่านฟรีจนจบค่ะ ไม่ว่าจะเป็นฉากNCก็จะยังไมติดเหรียญจนกว่าจะจบเช่นเดียวกัน ขอให้รี้ดช้วยคอมเม้น ช่วยกดหัวใจ และกดติดตามเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างก็พอค่า
นิยายเรื่องนี้ ไรท์มนต์สิงหา ได้นำมารีไรท์ใหม่ทั้งหมด เพราะที่เคยลงไว้มันเป็นเรื่องที่ไรท์เพิ่งจะหัดแต่งใหม่ๆ มันไม่ค่อยลื่นไหล และตัดจบไปด้วนๆ ค่ะ ขอให้รี้ดทุกคนลองอ่านที่รีไรท์ใหม่เลยนะคะ เพราะไรท์ได้เปลี่ยนบทบาทของแต่ละคน อีกทั้งยังเพิ่มNCให้มีในนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ เพราะเรื่องเก่าเป็นนิยายวัยรุ่นที่ไม่มี NC อีกทั้งการดำเนินเรื่องก็ไม่ค่อยจะสนุกเท่าไหร่ค่ะ เรามาเริ่มต้นอ่านกันใหม่เลยนะคะ
ตองเก้า เจ้าของตำแหน่งเดือนวิศวะไฟฟ้าปี3 อายุ 21 ปี
อันนา เจ้าของตำแหน่งเฟรสชี่ปี 1 คณะแพทย์ศาสตร์ อายุ 19 ปี
นิยายเรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจนะคะ
สปอยนิยายให้นิดหน่อยค่ะ
บ้าจริง!
นี่คือสิ่งที่ฉันต้องได้รับจากการกระทำของตน หรือนั่นเป็นเพราะอีกคนตั้งใจ ให้มันเป็นไปตามเกมส์รุกไล่ ที่เขาได้เป็นคนกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ต้น
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ถูกอีกคน จูบฉันอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย ยกเว้นจะผละออกในบางช่วงจังหวะ เพื่อให้ฉันมีเวลาได้พักหายใจ
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาลูบไล้ แล้วกอบกุมมันไว้ทั้งสองเต้า ที่เขาเคยบอกออกมาว่า มันมีลักษณะแบนราบยังกับฝาบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังบีบเคล้น และหยอกเล่นกับมัน โดยไม่ยอมละไปจากตรงนั้น ของฉันได้สักที
สายไส้ไก่ที่ผูกไว้หลังคอ ได้ถูกเขาดึงมันออกไปโดยไม่รู้ตัว เพราะฉันมัวแต่รู้สึกหวามไหว และเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของอีกฝ่าย ที่ทำให้ฉันไม่สามารถจะครองสติของตนเอาไว้ได้
และฉันก็รู้ว่าเขาชอบใจ ที่สามารถทำให้ฉันคล้อยตาม ในสิ่งที่เขากำลังชักนำ เขาถึงได้กล้าทำทุกอย่างบนเรือนร่างของฉัน ราวกับตัวเขานั้นเป็นเจ้าของ ที่สามารถครอบครองและจับต้องมันได้ แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
“ ฉันอยากได้เธอ...อันนา...”
ตองเก้าผละหน้าออกมาบอกกับฉันเสียงสั่นพร่า ฉันจึงใช้เวลาในช่วงจังหวะนั้น ดันใบหน้าเขาออกห่าง พลางปฎิเสธเขากลับไป ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างกัน
“ไม่นะ!...ตองเก้า...นายอย่ารังแกฉันแบบนี้”
“เธอเป็นของฉัน...อันนา”
“ฉัน...ไม่ใช่ของนาย...”
เพราะความเผลอไผล ฉันจึงได้พลั้งปากพูดออกไปอย่างนั้น ซึ่งมันไม่เป็นผลดีอะไรกับตัวของฉันเลย
“ฉันกำลังจะทำให้เธอ ได้เป็นเดี๋ยวนี้!...”
“ตองเก้า...นี่มันข้างถนนนะ!?
“แล้วไง? คนอย่างฉัน...ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น...ถ้าฉันอยากจะทำ”
“ต่ำ!...ปล่อยฉัน!”
“ชอบต่ำๆ เดี๋ยวจะลงลิ้นให้ฉ่ำเลย”
“อร้ายไม่นะ!...อ๊ะ! อื้อ..”
Guest
