บ่าวเลี้ยงม้าสกุลซือ

“ขอโทษ ข้าก็แค่เผลอตัว” อี้เซิงก้มหน้าหลบสายตา คำตอบของเขาทำให้ซือฮูหยินยิ่งโมโหหนักขึ้น 

“เผลอตัวหรือ ขย่มกันขนาดนั้น เจ้ากล้าเรียกว่าเผลอตัวหรือ เอากันตั้งสองครั้งสองครา นี่เรียกว่าตั้งใจแล้ว อย่ามาใช้คำว่าเผลอตัวกับข้าเลย” 

“แล้วฮูหยินจะให้ข้าทำอย่างไรขอรับ” อี้เซิงขบกรามแน่น เขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย แต่ที่ยอมให้อีกฝ่ายลงมือโดยไม่ตอบโต้ เพราะมีเหตุผลบางอย่าง 

“หึ” ซือฮูหยินส่งเสียงหยัน ช้อนสายตาขึ้นมองบุรุษตรงหน้าอย่างคนที่เหนือกว่า นางไล้มือไปตามหนวดเคราครึ้มสากเบาๆ ก่อนก้าวถอยหลัง ปลดเปลื้องชุด หย่อนกายลงบนเก้าอี้แล้วอ้าแยกเรียวขาออกกว้าง จนเห็นความอวบอูมเยิ้มเมือกใคร่ นางมีอารมณ์ทั้งที่กำลังโมโห “เข้ามาเลียสิ เลียเหมือนสุนัขที่กำลังประจบเจ้าของอย่างไรล่ะ” 

เอานิยายแซ่บๆ มาเสิร์ฟอีกแล้วค่าาา อ่านจบตอนแล้วอย่าลืมกดติดตามรอการอัพเดตด้วยนะคะ  

E-book มาแล้วนะคะ สามารถโหลดได้ที่mebmarket ได้เลยค่ะ