“ฉันเพิ่งมาสอนพวกนายเป็นครั้งแรก นอกจากชื่อแล้วก็ไม่รู้จักอะไรทั้งนั้น เพราะงั้นเพื่อให้เรารู้จักกันมากขึ้น ฉันอยากให้พวกนายยืนแนะนำตัวทีละคน แล้วบอกสิ่งที่อยากทำมา ถือเป็นการเช็คชื่อด้วย”
“Hello teacher, my name is Richter, and… I want to fu? @?? k you.”
...............
เพราะพี่สาวฆ่าตัวตายอย่างเป็นปริศนา ยูนาจึงต้องมาสวมรอยเป็นครูม.ปลาย เพื่อสืบเรื่องนี้
แต่งานนี้ไม่ง่ายอย่างทีคิด เพราะเด็กๆ ในห้อง ม.6/5 โคตรแสบ!
ยิ่งไอ้เด็กหัวสีฟ้าครามคนนั้น...วันแรกที่มาสอน บอกให้มันแต่งประโยคภาษาอังกฤษ ดูมันแต่งมาดิ
“Hello teacher, my name is Richter, and… I want to fu? @?? k you.”
รอก่อนเถอะ จบงานนี้เมื่อไหร่ ฉันคิดบัญชีกับแกแน่ ไอ้ลูกหมา!
………………………………………
“ขอโทษครับ ครูยูนา”
"..."
“ขอโทษครับ ครูยูนา”
เขาพูดไปเรื่อยๆ ด้วยเสียงที่ไพเราะราวกับทำนองเพลง ใบหน้าอันหล่อเหลาดุจเทพเจ้าบรรจงสร้าง ดวงตาสีฟ้าครามที่เป็นประกาย กับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ ผมสีฟ้าครามพัดพลิ้วตามสายลม โชยกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้เปลี่ยนดาดฟ้าแห่งนี้ให้เหมือนอยู่ในแดนสวรรค์ที่มีเทพบุตรกำลังยืนร้องเพลงให้ฟัง
ท่าทางเล่นหูเล่นตา บริหารเสน่ห์ ช่ำชองราวกับใช้มาแล้วหลายครั้ง
หากเป็นสาวอื่น คงจะลุ่มหลง ยอมทุกอย่างแม้กระทั่งเปลื้องผ้า
ยูนายืนฟังไปเรื่อยๆ จนเจ้าของคำพูดพาตัวเองมายืนใกล้จนปลายเท้าชิดกัน ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้...
“99 ครั้ง” เธอพูดขึ้นจนเขาชะงัก
“...”
“เธอพูดแค่ 99 ครั้ง ขาดอีกหนึ่งครั้ง” ยูนาที่ยืนนิ่งไร้อารมณ์ แต่จริงๆ แล้วก็นับประโยคของริกเตอร์ตลอด
อีกฝ่ายหัวเราะทุ้มอย่างชวนสั่นไหว “ไม่ได้ขาดหรอกครับ เพราะประโยคสุดท้ายผมอยากจะพูดว่า...”
“...”
“ขอจูบนะครับ ครูยูนา”
.............
ขอต้อนรับสู่นิยายของแรมกาลนะคะ!
เรื่องนี้ออกแนวสบายๆ ฟีลกู๊ดฟีลจี๊ด ใครหลงเข้ามาแล้ว ลองปล่อยใจจอยๆ สนุกไปชีวิตวัยรุ่นวัยจี๊ดของเด็กห้องม. 6/5 นะคะ!
ติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่เพจ แรมกาล นักเขียน เลยจ้า!!
Guest
