"วณิชชาน่ะรวยมาก ลูกเรียกเขาเข้าไปเถอะสิบล้านยี่สิบล้านอะไรนั่น เขากำลังอยากแต่งงานกับหนู เรียกแค่ไหนก็ต้องเอาทั้งนั้น ไอ้ที่จะหวังไว้ตอนแต่งงานแล้วค่อยขอ พ่อว่ามันยาก ผู้หญิงคนนี้เค็มอย่างกับอะไรดี"
"เขาบอกว่าจะยกทรัพย์สินของเขารวมทั้งหุ้นในบริษัทให้หนูครึ่งหนึ่ง นั่นพอไหมคะคุณพ่อ"
ภาสกรอ้าปากค้าง นึกว่านภัสนันท์จะโง่ซะอีก ที่ไหนได้ผู้เป็นลูกสาวได้มากกว่าที่เขาหวังไว้เยอะนัก
"ลูก ยัยภัสลูกรักของพ่อ ลูกพ่อนี่เยี่ยมจริงๆ แบบนี้สิ เขาถึงจะเรียกว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก ถ้าลูกได้แบ่งครึ่งทรัพย์สมบัติของคุณวณิชชา ลูกก็จะกลายเป็นผู้หญิงที่รวยไม่รู้เรื่องอีกคนหนึ่งเชียวนะ" ภาสกรลูบหลังลูบไหล่ลูกสาวในนาทีนั้น
"หนูไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นหรอกค่ะ"
นภัสนันท์ไม่ได้ยิ้มเลย ยามที่เธอพูดถึงเรื่องทรัพย์สินของวณิชชา
"ที่หนูขอเขาครึ่งหนึ่งก็เพราะหนูต้องการแก้แค้นคนบางคนเท่านั้นเอง หนูไม่ได้รักคุณวณิชชา แต่หนูแต่งงานกับเขาเพราะหนูต้องการหยามคนที่ปรามาสหนูไว้เท่านั้น คุณพ่ออย่าไปคิดเรื่องเงินเรื่องทองเลยค่ะ หนูขอร้องล่ะ"
Guest
