สำหรับเธอ เขาคือลูกชายของว่าที่สามีคนใหม่ของแม่ และสำหรับเขา เธอก็คือลูกติดของภรรยาคนใหม่ของพ่อเขาเช่นกัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมวายุถึงได้จงเกลียดจงชังเด็กสาวคนนี้นักหนา เพราะอย่างนั้น คำว่าครอบครัว จึงไม่เคยมีอยู่จริงอย่างที่แม่ของเธอได้บอกเอาไว้ ทั้งสายตา และท่าทีรังเกียจเหล่านั้นที่ชายหนุ่มแสดงออกต่อเธอมาตลอด มันทำให้เรมิตารู้ดีว่า เขาเกลียดเธอขนาดไหน
" แกจะแต่งงานกับหนูเรย์เพราะรักน้องจริงๆ หรือแค่ต้องการเอาชนะฉัน "
" พ่อคิดว่าไงล่ะ? "
" หนูเรย์เขาไม่ได้ผิดอะไร ถ้าอยากจะเอาคืนให้มาทำกับพ่อ อย่าไปยุ่งกับน้อง"
" หึ! แบบนั้นมันจะไปสนุกอะไรล่ะ"
วายุ
หลังจากที่แม่ของผมจากไปไม่ถึงปี พ่อของผมที่ควรจะยังคงมั่นคงและซื่อสัตย์กับแม่กลับพาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้าน ผู้หญิงคนนี้คือสาเหตุที่ทำให้แม่ของผมที่กำลังป่วยอยู่นั้นตรอมใจตาย อีกทั้งพ่อยังยกย่องออกหน้าออกตามีความสุขกันอย่างไม่มีความละอายแก่ใจใดๆ ทั้งๆที่มีรูปของแม่อยู่ทั่วทุกมุมบ้าน มิหนำซ้ำยังมีลูกติดเข้ามาอยู่ด้วย ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรนักหนาถึงได้ทำให้พ่อของผมหลงหัวปักหัวปำถึงขนาดนี้
เรมิตา
“ พี่วายุ”
“ ฉันไม่ใช่พี่เธอ อย่ามาเรียกเหมือนสนิท”
“ ทะ…ทำไมล่ะคะ”
“ เธอเป็นแค่ลูกติดเมียใหม่ที่พ่อฉันสมเพศเวทนาเลี้ยงไว้ในบ้าน อย่าหลงตัวเองคิดว่าเป็นน้องสาวของฉัน เพราะไม่มีวันที่ฉันจะนับญาติกับพวกกาฝากอย่างพวกเธอ!”
หลังจากวันนั้น คำพูดและแววตาเกลียดชังคู่นั้นยังคงเป็นสิ่งที่ทำให้เรมิตาลืมไม่ลง แม้ว่าจะไม่ได้พบเขาคนนั้นมานานกว่าสิบปีแล้วก็ตาม นับตั้งแต่ที่เขาถูกคุณพ่อส่งไปเรียนต่างประเทศ แต่เธอได้แต่หวังว่าวันเวลาจะช่วยลดความเกลียดชังในใจเขาลงไปได้บ้าง และเข้าใจอะไรมากขึ้น
Guest
