1
ตอน
170
เข้าชม
1
ถูกใจ
0
ความคิดเห็น
4
เพิ่มลงคลัง
การที่ไปรักคนมีเจ้าของทั้งๆที่รู้ว่ามันผิดแต่ฉันก็รักเขาหมดหัวใจ ที่ชีวิตฉันเป็นได้ถึงขนาดนี้ นี่หรือเขาเรียกว่า ‘กรรมตามสนอง
หากวันนั้นเราไม่รู้จัก คุณและฉันคงไม่ต้องมาอยู่ในจุดนี้
“สวัสดีครับ….ไม่ทราบว่าโต๊ะว่างมั้ยครับ”
“โต๊ะคุณหรอคะ เดี๋ยวฉันเปลี่ยนที่ให้ค่ะ”
กึก! เสียงแก้วเหล้าวางกระทบลงบนโต๊ะไม้สไตล์วินเทจ ฉันมองด้วยความสงสัยว่าเขาจะทำอะไรต่อ
”เปล่าครับ….ผมแค่อยากมีเพื่อนคุย“
“ผู้ชายแต่งงานแล้วแบบคุณ ไม่ควรมาคุยกับผู้หญิงอื่นนะคะ”
ฉันพูดขึ้นด้วยความหัวเสียนิดหน่อยเมื่อเหลือบไปเห็นแหวนแต่งงานที่นิ้วมือข้างซ้ายเขา และกำลังจะจากเขาไป
“เราเลิกกันแล้วครับ….หากมันทำให้คุณไม่สบายใจก็ไม่เป็นไรครับ”
“….”
ฉันไม่ตอบแต่หยิบกระเป๋าและเสื้อโค้ชสีเทาไปและย้ายไปนั่งที่เงียบๆแทน เพราะสภาพฉันก็ไม่ต่างจากเขาสักเท่าไหร่ หากเรามายังสถานที่แห่งนี้
หากเขาไม่เข้ามาทักทายฉันในวันนั้น เราสองคนก็แค่เป็นมนุษย์ร่วมโลกที่เดินผ่านกันไปมาแบบไร้ความผูกพัน
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
