อาชว์เป็นของปลา

       “คุณเลิกประชุมตอนไหน ยังไงก่อนกลับส่งข้อความบอกด้วยนะ”  

              ชายหนุ่มลืมตัวเกือบโน้มหน้าลงจูบ ดีที่เธอบีบต้นแขนเตือนสติไว้ได้ทัน 

              “จะทำอะไร ที่นี่โรงพยาบาลนะคะ” อชิรญาณ์เหลือบตาไปมาเพื่อเตือนเขาว่ารอบตัวมีคนมองอยู่ 

              “งั้นเราแกล้งชนกันใหม่ไหม คราวนี้จะหามุมจูบคุณให้เนียนๆ เลย”  

              หมออาชว์ว่าไปนั่น และถึงจะมีใจกับแผนการของเขา แต่หญิงสาวก็ทำได้แค่ยิ้มเสียดาย 

              “ไปดูคนเจ็บเถอะค่ะ” 

              นายแพทย์หนุ่มพยักหน้า ค่อยๆ ปล่อยเธอแล้วผละออกอย่างสุภาพ เขาก้มหน้าน้อยๆ ตอนเดินผ่าน กระซิบกระซาบให้ได้ยินกันแค่สองคน 

              “คิดถึงนะครับ” 

              “อืม” อชิรญาณ์อมยิ้ม 

+++++++++++++++++++++++++++ 

แวะมาเปิดเรื่องใหม่ค่าาา 

คิดถึงทุกคนเหมือนพี่หมอคิดถึงพี่ปลาเลย 

ใครยังรออ่านเรื่องของพี่ปลา พี่สาวคนโตของตระกูลวรปัทม์กับพี่หมออืดอาดก็จะได้อ่านกันแล้ว 

เรื่องราวความรักที่ต้องพรากจากกันเพราะพ่อแม่ไม่ปลื้มในวันนั้น สู่ความฟินของชาวเราในวันนี้ค่ะ 

นอกจากเรื่องความรักก็จะมีเรื่องการแข่งขัน ชิงไหวชิงพริบ ชาติกำเนิดที่คลุมเครือยุ่งเหยิงสอดแทรกเข้ามา 

ใช่ค่ะ ทั้งหมดที่ว่า ทำคนเขียน ปสด มาก5555555 

แต่เพื่อทุกคน ถึงเส้นเลือดข้างขมับจะเต้นตุบตับๆ ฉันก็จะสู้ค่ะ 

ขอออกตัวไว้หน่อย เนื่องจากพี่หมอเป็นศัลยแพทย์ที่เก่งมากๆ  

ในขณะที่อิฉันจบหมอพืช 2 หลักสูตรภายใน 4 วัน ฉันเก่งกว่า555555555  

เพื่อไม่ให้หนอนม้วนใบในหัวไปตีกับความเก่งของพี่หมอ ขอไม่เขียนเคสเจาะลึกนะคะ  

ไว้ถ้าใครอยากอ่านหมอพืชก็ทิ้งคอมเมนต์บอกกันได้ค่ะ คิดว่าถ้าไปอบรมอีกรอบฉันต้องได้กับแตนเบียนแน่ๆ55555 

กดติดตามไว้นะคะ เผื่อมีข่าวสารอะไรจะได้ไม่พลาด 

ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ 

ขอบคุณค่ะ 

กาสร