อบอุ่นรัก[อบอุ่น+พี่โค้ก]

"คุณ เดียวก่อนอย่าเพิ่งไป"

อบอุ่น: เรียกฉันหรอ?

"ใช่คุณนั้นแหละ จำผมได้ไหม?"

อบอุ่นส่ายหน้าไปมา เพราะเธอจำเขาไม่ได้นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

"ผมที่ยืนข้างคุณตรงสะพานไง จำได้ไหม"

อบอุ่น: เอ่อ....ขอโทษนะคะฉันจำไม่ค่อยได้

-ด้านโค้ก-

"เอ่อ...ขอโทษนะคะฉันจำไม่ค่อยได้"

โค้กทำหน้างง อะไรกันเธอจะจำเขาไม่ได้เลยหรือไงหรือตอนนั้นมันมืดเธอเลยมองไม่เห็นหรอ อยากจะบ้าตาย

โค้ก: จำไม่ได้ไม่เป็นไรครับ ผมจะแนะนำให้รู้จักใหม่

หญิงสาวมองโค้กอย่างงง ทำไมต้องมาแนะนำให้เธอรู้จัก เธอไม่ได้อยากตีสนิทกลับใครด้วยสิ

หวาน: พี่โค้กพี่รู้จักเขาหรือไงห่ะ ไปคุยมั่วระวังเขายิงตายนะ ใช่มั้ยพี่ แฮะๆ

" ขอโทษนะคะ พอดีฉันรีบ"

เธอกำลังจะเดินหันหลังกลับ แต่โค้กกลับพูดเสียงดังจนเธอต้องหยุด

โค้ก: คุณสนใจมาทำงานร้านผมไหม มีที่อยู่ให้ฟรีมีค่าข้าวให้ แถมค่าจ้างเงินดีด้วย

หวาน: พี่พูดอะไรเนี้ย ขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะคะ

หวานพูดเสร็จรีบลากพี่ชายตัวดีของเธอเข้าร้าน อบอุ่นก็คำพูดนั้นเก็บมาคิด มีที่ให้อยู่กับค่าอาหารมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่เธอก็อดสงสารฟ้าไม่ได้ถ้าเธอปล่อยให้ฟ้าอยู่คนเดียวคงแย่แน่ๆ

หวาน: พี่พูดแบบนั้นได้ไงห่ะ เดียวเขาก็หาว่าเป็นโรคจิต

โค้ก: ......

หวาน: อะไรของพี่ทำเป็นมาเงียบ ถ้าเขากลัวพี่ขึ้นแล้วไปแจ้งตำรวจขึ้นมาทำไง ตายแน่ๆ

โค้ก: ฉันรู้จักเขา แต่ก็งงเหมือนกันนะคนเรามันจะจำกันไม่ได้เลยหรอ

หวาน: แหม่....หน้าตาอย่างพี่มีอะไรให้จดจำหล่อก็ไม่หล่อ

โค้ก: ยัยหวาน ถ้าแกยังปากดีไม่หยุดฉันได้ส่งแกไปอยู่ในห้องเก็บของแน่

หวาน: ชิ! แล้วสรุปยังไง รู้จักเขาจริงป่ะหรือแค่จะอยากกินเขาเฉยๆ อย่าไปทำแบบนั้นเลยนะฉันละสงสารโดนแม่ตัวเองมาทำแบบนี้ก็คงเสียความรู้พอสมควรเลยละ

#ติดตามช่องทางได้ในเพจโลกน้ำเงิน

#แจ้งอัพนินาย

ไรท์จะไม่ได้อัพทุกวันนะคะ เนื่องจากไรท์ทำงานเกือบทุกวันไม่ได้หยุดเสาร์-อาทิตย์ค่ะ

ไรท์ห่างหายจากการเขียนนิยายไปนานพอสมควรแต่ไรท์ก็ไม่รู้เช่นกันว่าจะเขียนได้นานแค่ไหน ฝากติดตามกันด้วยนะคะ🙏🫡