ช่วยด้วย คุณผู้ช่วยตกหลุมรักคุณพยาบาล

การแต่งนิยายเป็นเพียงงานอดิเรก งานหลักคือมีหน้าทึ่เรียน และก็เรียน และก็เรียน ชีวิตนักเรียนที่อยสกหาประสบการณ์ในเรื่องการเขียน แรงบันดาลใจในการเขียนเริ่มแรกมาจากการได้อ่นนิยายเรื่องหนึ่งและติดใจเรื่องนั้นมากขออนุญาตไม่บอกเอ่ยชื่อเรื่องน่ะ เรื่องที่อ่านเป็นนิยายประเภทนิยายy หรือชายรักชายนั้นเอง ความรู้สึกในการอ่านคือ ประทับใจในหลายๆตอนที่เขาได้นำมาลง ตัวเองเลยมาตั้งคำถามว่า ทำไมพวกที่แต่งนิยายถึงมีจิตนาการเยอะจัง ทำไมพวกพี่ๆที่เอานิยายมาลงสนุกจัง พวกพี่ๆเขาเขียนนิยายกันยังไงทำไมเขาไม่เบื่อกับการเขียนนิยายเลย เขาทำเพื่ออะไร?? ตอนนั้นคำถามเข้ามามากมายในหัวสมองเลยเกิดความอย่างลองทำแบบคนอื่นบ้างก็เลยหัดเขียนนิยายเรื่อง บทรักของนายปีหนึ่ง เป็นเรื่องแรกแต่เรื่องนี้เป็นเรื่อง นิยายทั่วไป พอเขียนไปได้ไม่กี่ตอนก็ต้องลบออกเพราะไม่สนุกกับเรื่องที่เขียน เลยตัดสินใจคิดเรื่องใหม่ขึ้นมาเลยได้เรื่อง Lovely Boss.รักของนายให้ฉันน่ะ เรื่องนี้เป็นประเภทนิยายy เป็นแค่การลองเขียนเท่านั้น พอเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาปุ๊บเฮ้ยรู้สึกสนุกอ่ะคือเราสามารถเขียนอะไรไปเรื่อยๆก็ได้ ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าลงเรื่องนี้จะโดนด่ากี่สักกี่คน จะโดนคอมเม้นท์ว่าอะไรมั่ง คือยอมรับเลยว่ากลัวมากน่ะกลัวจะหมดกำลังใจ แต่พอคิดไปคิดมา ก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น เพราะมีพี่คนนึงเขาเขียนนิยายเหมือนกันเขาบอกว่า ถ้าจะเขียนนิยายเรื่องอะไรไม่ต้องไปกลัวกับแค่คอมเม้นท์หรอก คิดซ่ะว่าคอมเม้นท์มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราเอาไปปรับปรุงให้มันดีขึ้นได้ เรามีหน้าที่เขียนก็เขียนไป คนอ่านเขามีหน้าที่อ่านและบอกสิ่งที่บกพร่องให้กับเรามันก็ไม่เห็นน่ากลัวเลยนี่ พอพี่เขาพูดจบความรู้สึกดีก็กลับมาอีกครั้ง เรื่อง Lovely Boss.รักของนายให้ฉันน่ะ ยอมรับเลยว่ามันยังไม่ดีพอสำหรับคนอ่านหลายๆคน แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน่ะขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องที่พึ่งจะลองเขียนเรื่องนี้ ขอบคุณจริงๆ.......

                                                                                                                                  ลงนามปากกา

                                   Lion King.